Ach, wat zijn er onder de stervelingen, ja velen zonder getal, die in dit schilderij van de rijke dwaas hun eigen gedaante zullen zien. Dat zijn land wel gedragen had, daar was hij mee tevreden. Hij dacht niet aan het behoud van zijn onsterfelijke ziel. Hij kon Jezus en de hemel gemakkelijk missen.Maar lezers, is het met u wel beter gesteld? Vraag het u eens af. U vergadert zich hier op aarde schatten. Dan is het onmogelijk rijk te zijn in God. Want die hier zijn schat stelt in het genot van aardse schatten kan geen schat van genade in zijn ziel bezitten en heeft daarom ook geen hemelse schat hiernamaals te verwachten.

Niemand kan twee heren dienen. U bent dan ook nooit recht bekommerd geweest over rijk te wezen in God voor tijd en eeuwigheid. Zo onbekeerd verder te leven onder een naderende eeuwigheid. Ach! Wat zou dat wezen, als God uw geweten wakker maakte en dat zielsontstellende woord in uw oren klonk: „Gij dwaas… deze nacht…” Dan zouden de banden van uw lendenen losraken en uw knieën tegen elkaar stoten, zoals bij de koning Belsazar. Na een kortstondig genot van wereldvreugde voor eeuwig gevangen te zitten en dat buiten hoop van de minste verkwikking.

Wij wensen dat het geroep „Gij dwaas” door Gods genade u wakker mag maken.

Joh. Barueth, predikant te Dordrecht

(De predikende en wonder- doende Christus, 1754)