In een interview in het Reformatorisch Dagblad gaf zij onlangs aan dat zij principieel voorstander is van het legaliseren van polygamie. Niet omdat zij dat zelf zo’n ideale samenlevingsvorm vindt, maar omdat mensen nu eenmaal het recht moeten hebben hun leven in te richten zoals ze zelf willen.

Hebben we net de gekte van het homohuwelijk achter de rug, hier is het vervolg. Het homohuwelijk was al een breuk met het traditionele huwelijk: een door God geschonken duurzame samenlevingsvorm van man en vrouw waaraan de voortplanting van het menselijk geslacht onlosmakelijk verbonden is. De invoering van het homohuwelijk brak met die goddelijke instelling en zaaide daarmee tevens de kiemen voor ontwrichting van de samenleving. Je zult als klein jongetje uit China maar geadopteerd worden door twee Nederlandse papa’s. Ach, redeneren sommigen, die papa’s hebben toch ook hun rechten? Waarom zouden zij niet zo’n speelkameraadje mogen importeren? Nu we het homohuwelijk in Nederland geregeld hebben, komt dat volwaardige adoptierecht voor homoparen er ook wel.

Consequent
En dan wordt het volgens Femke Halsema kennelijk tijd voor de volgende aflevering: het polygame huwelijk. Is dit iets waar we ons echt zorgen om moeten maken? Of is dit idee dermate dwaas dat zelfs liberalen ervoor zullen terugdeinzen? Liberalen van meer conservatieven huize zullen zich waarschijnlijk niet mee laten slepen. Maar de liberalen van progressieven huize zullen dit idee niet afwijzen, en wel om de volgende reden: er is geen principieel verschil tussen het homohuwelijk en het polygame huwelijk. De redenering van mensen als Femke Halsema is in z’n dwaasheid wel consequent: het homohuwelijk is er gekomen omdat mensen hun leven moeten kunnen inrichten zoals zij willen, waarbij er geen onderscheid gemaakt mag worden op basis van seksuele geaardheid. Welnu, als er mensen zijn die zo geaard zijn dat zij niet voldoende hebben aan één man of één vrouw, dan mogen zij natuurlijk niet gediscrimineerd worden. En als zij met elkaar in het huwelijksbootje willen stappen, moet dat kunnen. Vervolgens moeten ook deze mensen het recht krijgen kinderen te adopteren.

Hier blijkt weer dat er een grote kloof gaapt tussen de wijsheid van Gods geboden enerzijds, en de ”alles-moet-kunnen-moraliteit” van de modernen anderzijds. Diegenen die voor het homohuwelijk stemden, hebben geen echte reden om tegen polygamie zijn. Er zullen wel gevoelsmatige bezwaren zijn. Wordt dit niet een beetje te gek? zullen velen denken. Deze gevoelsmatige bezwaren zullen echter niet uitgesproken worden, maar worden verpakt in formeel-juridische gelegenheidsargumentaties. Zo zal er gewezen worden op de schier onoverzienbare consequenties voor wetgeving op allerlei terrein. Er zal betoogd worden dat het polygame huwelijk leidt tot juridische complicaties in de internationale samenwerking tussen landen. Er wordt vast wel een bijna vergeten Europees verdrag gevonden waaruit blijkt dat polygamie niet zomaar ingevoerd kan worden.

Van kwaad tot erger
Het is duidelijk dat het liberale denken waarin de mens zelf moet kunnen beslissen over de inrichting van zijn leven uiteindelijk volslagen vastloopt. Consequent liberalisme gaat van kwaad tot erger. Van homohuwelijk tot polygamie. Toch zullen redelijk denkende liberalen moeten inzien dat zij bij het beoordelen van de uitwassen van consequent doorgevoerd liberalisme zullen teruggrijpen op normen en waarden die niet aan het liberalisme ontleend kunnen worden. En daarmee zijn zij niet langer liberaal.

Er is uiteindelijk maar één grond waarop geloofwaardig en consequent oppositie gevoerd kan worden tegen de dwaasheid der moderniteit: het feit dat God in Zijn wijsheid ons heeft geopenbaard hoe we ons leven hebben in te richten. Tot Zijn eer, maar ook tot welzijn van de mens en tot heil van de natie.

Drs. O. M. van der Tang, ondernemer in de ict-sector en gemeenteraadslid