Een donkere, mistige maandagochtend in oktober vorig jaar, op weg naar kantoor. Nog een paar verkeerslichten en dan lonkt de donkere, onverlichte provinciale weg. Het is aardedonker. De koplampen werpen hun lichtstralen vooruit. De witte strepen van het wegdek schieten als lichtspoormunitie onder de auto door. Bomen aan de zijkant van de weg schuiven voorbij. Een dagelijks tafereel.Een zwarte schim in de berm aan de rechterkant trekt de aandacht. Alle nieuwsberichten, waarschuwingen en andere berichten over de zwijnenoverlast op de Veluwe schieten in een tijdsbestek van enkele seconden door mijn hoofd. Ongecontroleerd hard trap ik het rempedaal in als de keiler zich losmaakt uit de berm en de weg op stuift. In mijn rechterooghoek zie ik het dier dichterbij komen. Wanhopiger remmen en bijsturen naar links is tevergeefs. De banden gillen, de omgeving beweegt.

Een akelige doffe klap weerklinkt als de rechtervoorkant van de auto het varken vol raakt. Een schok is voelbaar. Door de klap en het bijsturen is op de eigen weghelft blijven onmogelijk. Het oorverdovende lawaai van de banden maakt plaats voor gegil van het everzwijn. Het dier verdwijnt -waarschijnlijk zwaargewond- in de duisternis. Dan is alles stil. De motor van de auto is afgeslagen. Slechts het bonken van het eigen hart is hoorbaar. De geur van verbrand rubber hangt in de ijle ochtendlucht.

Snel stuur ik de auto vanaf de linkerweghelft naar een uitwijkhaven, voordat er verkeer van de andere kant komt. Een paar keer diep ademhalen doet een mens goed. Links en rechts van de weg staan kaarsrechte bomen. De gedachte aan hoe deze slippartij had kunnen aflopen, is misselijkmakend.

De schade aan de auto lijkt mee te vallen. De bumper is kapot, de koplamp naar binnen gedrukt en de nummerplaat is beschadigd.

Intussen gaat de klok al naar zes uur als de gealarmeerde jachtopziener arriveert. Met een zaklamp zoekt hij naar sporen van het aangereden varken. Hij vindt het dier niet, maar schiet de keiler later die dag af als zijn bloedhond het zwaargewonde dier aantreft in het aangrenzende bosperceel.