De Telegraaf van 1962: „De prijzen die Nederlanders hebben betaald voor een plaats aan een raam aan de Markt in Delft, varieerden vandaag van 5 tot 75 gulden. De 5 gulden waren prijzen per persoon, terwijl de 75 gulden een gezinsprijs was, waardoor een niet te groot raam aan een hele familie ter beschikking werd gesteld.

Maar de prijs van 5 gulden was -het verschil tussen warm en koud in aanmerking genomen- geen prijs. De mensen, die gratis de stoet voorbij zagen trekken en een plaats hadden gevonden achter de afzetting van de politie, waren verkleumd na urenlang stil in de kou wachten.”

Over de mensen langs de route schreef een verslaggever van dezelfde krant: „Hoewel de meeste genodigden in het stemmig zwart zijn, zijn er onder de duizenden Nederlanders, die van heinde en verre naar Delft gekomen zijn, ook verscheidene mensen in klederdracht. Ik zag Zeeuwse, Friese en Spakenburgse kappen. Lange tijd was er in het middenpad een in stemmig zwarte klederdracht getooide Urker schipper, die met een blik alsof hij de mensenzee peilde wijdbeens de handen in de zakken van zijn wijde broek het gaan en komen stond gade te slaan. Het was de heer K. Romkes. Schipper Romkes is werkzaam bij de Zuiderzeewerken en de officiële vertegenwoordiger van de gemeente Urk. Hij is gemeenteraadslid en als zodanig aangewezen om de Urkers te vertegenwoordigen. Ik hoorde, dat de uitnodigingen naar iedere provincie gestuurd zijn, zo vertelde hij me, en dat daarbij Urk is uitgenodigd, is voor ons een hele eer.”