Coster, voor de interkerkelijke stichting Spaanse Evangelische Zending (SEZ) werkzaam in Spanje, was deze week een van de sprekers op een vierdaags zendingscongres in de Spaanse stad Cordoba. Vrijdagmiddag keerde hij terug naar huis. Wachtend op de trein heeft hij even tijd voor een korte telefonische terugblik. „Ik ben dankbaar.”

De conferentie, die plaatshad op het Seminario Evangelico Espanol de La Carlota, trok zo’n zestig deelnemers, exclusief de ongeveer twintig studenten van het seminarie zelf. Van hen was de overgrote meerderheid afkomstig uit Zuid- en Noord-Amerika. „Eén kwam er uit Egypte, en er was bijvoorbeeld ook een voorganger uit de Filipijnen.”

Geestelijke woestijn
Velen van de aanwezigen zijn in Spanje actief als evangelist. „Zij ervaren een diep besef van roeping om in de geestelijke woestijn van Europa het Evangelie te verkondigen.”

In een van zijn eigen referaten hield Coster richting hen een pleidooi om de historische kerken niet uit het oog te verliezen. „Er zijn hier zo veel kerken, heb ik gezegd. Als jullie hier alleen komen om nieuwe gemeenten te stichten, ben je niet goed bezig.”

Voor sommigen was dit geluid volkomen nieuw, bleek hem. „De Filipijn was door een Amerikaanse zendingsorganisatie uitgezonden naar Spanje. Hij móést hier nieuwe gemeenten stichten. Gaandeweg kwam hij erachter dat er een breed protestants-evangelisch leven is in Spanje. Hoe kan het dat mijn organisatie daar niet van weet? vroeg hij zich af.”

Aan de andere kant, zegt Coster, „als wij van mening zijn dat Europa zendingsland is geworden, moeten we ook bereid zijn om deze zendelingen te ontvangen. Maar zijn we dat echt? Voor volgend jaar, als we de vierde conferentie hopen te houden, willen we ook iemand uit de traditionele zending vragen een bijdrage te leveren - juist over deze vraag.”

De deze week gehouden referaten cirkelden „eigenlijk allemaal rond de prediking”, aldus de evangelist. „Als het dan zo is dat de zending terugkeert naar Europa, welke prediking heeft Europa dan nodig?”

Daarbij bleek volgens hem dat de aanwezige sprekers totaal verschillende achtergronden hebben. „Sommigen zijn charismatisch, of duidelijk door het postmodernisme gestempeld. Maar iemand als de theoloog Samuel Escobar voerde een pleidooi voor een klassiek lutherse prediking, van Wet en Evangelie. En zelf heb ik de vraag opgeworpen: Willen we een prediking in de lijn van Paulus op de Areopagus, voor hoogmoedige Atheners; of meer een prediking voor armen en dwazen, zoals hij in zijn brief aan de Korinthiërs schrijft?

Hoop
„Dankbaar” aanvaardt Coster de terugreis, zegt hij. „Er wordt wel eens kritisch gesproken over de evangelischen. En ik wil ook echt niet generaliseren, maar in de afgelopen dagen heb ik bij een deel van hen toch gemerkt dat het hun gaat om een waar, Bijbels, christocentrisch Evangelie. Ik kreeg bijvoorbeeld de vraag of ik, als hervormd evangelist uit Nederland, eens wilde uitleggen hoe de Nederlandse soteriologie (leer van het heil) eruitziet.”

„En dan voel ik toch iets van hoop”, zegt Coster. „Dan denk ik: Zouden al deze mensen nu helemaal voor niets naar het volstrekt seculiere Spanje, naar Europa, hebben moeten komen? Maar, ik kan niet in de toekomst kijken.”

Zelf blijft hij vooralsnog ook in Spanje? „Beslist. Hier ligt ons werkzame leven. Als je weet dat je ergens voor geroepen bent, vind ik dat je ook teruggeroepen moet worden voordat je zelf teruggaat.”