Drs. W. van Laar, algemeen secretaris van de NZR, concludeerde in zijn rapport ”Go, tell it to the mountains!” dat kerken zichzelf verliezen in projectenwerk zonder missionaire spits, terwijl dat volgens hem juist het belangrijkste moet zijn. Er zijn volgens Van Laar nog veel „witte plekken” en „onbereikten”, juist ook in Europa en Nederland.

Ds. J. van Mulligen, christelijk gereformeerd predikant in Den Haag en voorzitter van het moderamen voor buitenlandse zending, herkent het rapport ten dele. Het zendingswerk van de Christelijke Gereformeerde Kerken bestaat volgens hem voor een groot gedeelte uit het ondersteunen van jonge christelijke kerken. „Dit rapport zal een bezinning op gang brengen. Het krijgt zeker aandacht in onze kring. We stellen onszelf de vraag: In hoeverre zijn we nog met missionair zendingswerk bezig?”

De predikant wijst erop dat het niet de eerste keer is dat het moderamen hierover nadenkt. „We gaan al langer na welke mensen nog niet bereikt zijn. Dat heeft onder meer geresulteerd in een project in Siberië, waar de mensen nog nooit van het Evangelie hebben gehoord.”

Het rapport van de NZR wijst ook op de witte plekken in West-Europa. Van Mulligen: „Maar wanneer zeg je dat mensen nog nooit bereikt zijn met het Evangelie? Van Mulligen refereert aan de bijbelse opdracht om de „einden der aarde” op te zoeken. „Ik denk dat we de einden der aarde voor een groot gedeelte bereikt hebben. Nederland is weliswaar ook zendingsgebied geworden, maar met moderne communicatiemiddelen is ons land wel relatief gemakkelijk te bereiken. In Nederland komen ook steeds meer allochtonenkerken met een degelijke achtergrond. Die kerken zien Nederland als zendingsgebied”, weet Van Mulligen. Hij wijst op de organisatie GATE: Gospel from Africa To Europe. „Deze kerken doen niet aan evangelisatie; voor hen betekent het zending. Gelukkig zijn zij ook actief.”

Dat laatste beaamt ook ds. J. van Oostende, algemeen secretaris van de Gereformeerde Zendingsbond (GZB). „We kunnen leren van de allochtonenkerken. Zij kunnen ons helpen met hun eigen missionaire taken. We gaan hen zeker betrekken in ons overleg. Wat vinden zij van onze positie en hoe kunnen zij ons hier helpen?”

Ook ds. Van Oostende erkent de conclusie van het NZR-rapport dat een veelheid aan relaties een gevaar kan opleveren voor het eigenlijke zendingswerk. „We moeten ervoor zorgen dat we een missie wel uit blijven voeren. Maar voor de GZB zijn de conclusies van het rapport overtrokken. De GZB streeft ernaar om de missionaire poot vast te blijven houden. Vaak kan dat juist bij de gratie van het bestaan van goede onderlinge contacten. Omdat we veel relaties hebben, hebben we ook een goede ingang.”

A. Elshout, woordvoerder bij de Zending Gereformeerde Gemeenten (ZGG), wijst op de witte plekken die de ZGG probeert in te vullen. „Wij hebben nieuwe taken opgepakt. We zijn begonnen in China, in Albanië, in Ecuador en in Guinee.” Elshout herkent de bevindingen van het NZR-rapport niet echt, al signaleert hij zeker een risico. „Maar de manier van contacten onderhouden met bestaande zendingsgebieden betekent binnen de ZGG geen tegenstelling met de verkondiging van het Evangelie. Door de contacten is het de zendingskerk die zelf ook weer een zendende kerk wordt.”

Volgens Elshout zijn het juist de zendingskerken die de kerken in het Westen beschaamd laten staan: „Zending bedrijven is een van de eerste dingen die de nieuwe kerken zelf oppakken. Ze hebben de blijde boodschap ontvangen die iedereen moet weten. Wij zijn er vaak van kinds af mee vertrouwd, maar voor de zendingskerken is de komst van het Evangelie een geweldige openbaring. Ze willen niets liever dan dat doorgeven.”