Hij neemt het op voor de autobezitters, maar meer nog eigenlijk voor de autofabrikanten. Hij vindt -en hij heeft daarbij de Bondsregering aan zijn zijde- dat de in zijn land gevestigde producenten van merken als Audi, BMW, Mercedes en VW een oneerlijke behandeling krijgen. De aangescherpte emissienormen vanaf 2012 voor voertuigen die dan van de band rollen, zadelen hen, doordat zij meest grotere typen op de markt brengen, met zwaardere lasten op dan de concurrenten in bijvoorbeeld Frankrijk. Het is Verheugen niet gelukt dit te verhinderen. Hij verloor op dit punt de slag met zijn Griekse collega Stavros Dimas, die de portefeuille Milieu beheert, en hij laat voortdurend merken dat hem dat niet lekker zit.De golven rond het klimaatbeleid van de EU slaan de laatste weken hoog. Dat zal voorlopig ook wel zo blijven, want er wachten in het overleg tussen de lidstaten ingrijpende beslissingen om af te kicken van het consumptiepatroon met een hoog CO(in2(-gehalte waaraan we met z’n allen verslaafd zijn. Die omslag gaat van au en dan is elk land slim genoeg om een argument te verzinnen op grond waarvan het claimt voor een uitzonderingspositie in aanmerking te komen.

Of valt het wel mee met de pijn? Luister naar de voorzitter van de Europese Commissie, José Manuel Barroso. Als hij gelijk heeft, kosten al die ingrepen om de opwarming van de aarde een halt toe te roepen slechts 3 euro per week per persoon. Dat kan toch voor niemand te veel zijn om, in zijn bewoordingen, onze planeet te redden? En: dreigt er een verlies van banen? Welnee, innovaties bij het aanwenden van duurzame energiebronnen zorgen naar zijn verwachting juist voor volop nieuwe werkgelegenheid.

Klimaat en energie vormen voor Barroso inmiddels een topprioriteit. Hij heeft dit dossier omarmd als het levensdoel van zijn college. Het verschaft hem een aansprekend project, waarmee hij lange tijd vooruit kan. Hij hoopt in dit kader een aanpak te ontwikkelen die hem een vooraanstaande plaats in de geschiedenis van de EU garandeert en die een dimensie toevoegt aan de Europese integratie.

CO(in2( geldt vandaag de dag in Brussel als welhaast een modewoord. Vlak voor Kerst legde de Commissie plannen op tafel voor terugdringing van de uitstoot door auto’s. Deze maand presenteerde zij een omvangrijk pakket met voorstellen voor afdwingbare beleidsinspanningen voor elk van de 27 landen en voor hervorming van de emissiehandel. Sommigen duiden het aan als een masterplan, vergelijkbaar met de invoering van de interne markt of de euro.

Barroso heeft het tij mee. Het gevoel van urgentie als het gaat om te treffen maatregelen op dit terrein is groot, zowel in de politiek als bij de burger. De afgevaardigde in het Europees Parlement die vorige week in alle ernst betoogde dat er nog altijd meer mensen op aarde sterven als gevolg van de kou dan van de warmte en die aan de hand van die constatering de noodzaak van een reductie van de broeikasgassen betwistte, hoeft niet te rekenen op veel bijval.

Maar er zullen binnen de Unie ongetwijfeld nog moeilijke onderhandelingen volgen alvorens de door de Commissie bepleite groene revolutie de instemming van de lidstaten geniet. Die moeten hun geloofwaardigheid tonen en de eerder door hen aanvaarde ambitieuze doelstellingen omzetten in concrete actie. Geen woorden, maar daden, luidt nu het motto. De komende tijd zal blijken: houden zij de rug recht of hebben zij slappe knieën?

A. A. C. de Rooij

reageren aan scribent?

buza@refdag.nl.