De predikanten discussieerden dinsdag in Nijkerk over de vraag hoe ze leiding moeten geven aan gemeenten die intern zijn verdeeld vanwege de zegening van homoseksuele relaties. Het thema was ”Gidsen in een mijnenveld”.

Dr. Ganzevoort was tot zijn aanstelling als hoofddocent praktische theologie in gereformeerd-synodaal Kampen Nederlands gereformeerd predikant. Hij stelde op grond van de toelichting bij de ordinanties van de kerkorde van de toekomstige verenigde kerk dat het voor de zegening van homorelaties strikt genomen niet eens nodig is dat er een burgerlijk huwelijk wordt gesloten. Er staat dat „alleen een naar burgerlijke wet totstandgekomen huwelijk kan worden ingezegend”, maar bij andere levensverbintenissen wordt toegelicht dat „de burgerlijke registratie niet doorslaggevend is.” „In de ordinanties is het homohuwelijk gerubriceerd onder andere levensverbintenissen. De kerk respecteert blijkbaar de wetswijziging niet.”

Ganzevoort is van mening dat het in de gemeente uiteindelijk gaat om de gemeenschap met God en met elkaar. In zijn referaat voerde de docent praktische theologie een pleidooi voor „pastorale grammatica.” „Let vooral op de bezittelijke voornaamwoorden: mijn probleem is niet hetzelfde als jouw probleem, evenmin als hun keus jouw keus is. Als een stel over een relatie Gods zegen vraagt, zal niet iedereen het ermee eens zijn. Consensus zit er soms gewoon niet in. Gods zegen is Zijn zegen, wij hebben er niet de beschikking over. Zullen wij uitmaken met ons verstaan van het Woord of zegenen kan? Het is niet de taak van de predikant om de problemen van de gemeente op te lossen. Hij hoeft niet te weten wat de juiste weg is.”

De taak van de predikant is volgens de inleider: „Hoe kan ik jullie helpen een stapje dichter bij God te komen? De rol en de identiteit van de predikant doen er meer toe dan zijn standpunten.” Later stemde hij in met forumlid ds. C. Waringa, predikant in Joure, die stelde dat je moeilijk zonder standpunt een rol kunt vervullen. Het kan raadzaam zijn duidelijkheid te verschaffen. Zelf gaf hij die in de besprekingsronde desgevraagd ook: „Ik denk dat het zegenen van homorelaties in de gemeente moet kunnen. Daar praten we verder niet over. Het gaat er nu om hoe je er verder mee omgaat.”

Duidelijkheid over wat voor een gemeente heilzaam is, kon Ganzevoort vanwege de vele verschillen niet in zijn algemeenheid geven. Oud-synodepreses en forumlid ds. R. S. E. Vissinga uit Enschede vond dat de inleider openliet welke kant het uit moest gaan. „Als vrijgestelde voel ik me verantwoordelijk voor een sfeer van liefde, ruimte en respect in de gemeente. Mijn overtuiging en inspiratie speelt mee bij het gids zijn.” Ganzevoort benadrukte dat een predikant uit moet kijken zo voor een bepaald standpunt te staan, dat hij de rol van leider niet meer uit kan oefenen.

Niemand van de ongeveer 200 aanwezige predikanten liet zich publiekelijk uit als tegenstander van de zegening van alternatieve relaties. Iemand die er nog niet uit was, vroeg: „Is er ruimte voor het dilemma van de predikant?” Dr. Ganzevoort: „In dat geval kun je juist makkelijker meedenken met de gemeente. De rol van vertegenwoordiger van de gemeente die het ook nog niet weet, kun je dan met verve spelen. Je standpunt hindert je dan niet in het leiding geven.”

Een homopredikant wees erop dat de kerk ook wat dit onderwerp betreft weer achterloopt bij de maatschappelijke ontwikkelingen. „Ik vraag geen acceptatie, maar verwacht respect.” Ds. Vissinga betwijfelde of de kerk in haar geheel ooit tot acceptatie zal komen. Dr. J. Slomp, oud-docent islamologie, wees de vergadering erop dat al mocht homoseksualiteit voor gereformeerde predikanten een gepasseerd station zijn, het in de islam en de migrantenkerken heel anders ligt. „Er is sprake van ongelijktijdigheid.”

Weer een ander werd op een gemeentevergadering geconfronteerd met een broeder die van zijn homoseksualiteit verlost zei te zijn, waarop de discussie in een ander vaarwater kwam. Ds. Vissinga: „Je zei zeker: Amen, halleluja, broeder! Maar er zijn ook heel andere gevallen.” De vragensteller, onder hilariteit: „Jawel; korte tijd later werd hij baptist.”

Drs. N. Dijkstra-Algra komt homofielen tegen die uit overtuiging seksueel inactief zijn; inmiddels is het voor hen -tot haar spijt- echter politiek incorrect om zoiets te zeggen. Drs. Dijkstra nam deel aan de forumbespreking vanwege haar ervaring in het begeleiden van gemeenten die tot mening- en besluitvorming willen komen over het zegenen van levensverbintenissen.

Zij benadrukte dat gemeenten moeten leren de goede vragen te stellen. „Als gemeenten niet eens over het onderwerp seksualiteit spreken, moet zo’n gemeente niet zomaar homoseksualiteit aankaarten.” Op de verbaasde vraag van een predikant hoe zij haar functie bij het RDC Utrecht en het LDC combineert met haar gemeenteopbouwwerk namens het Evangelisch Werkverband reageerde ze: „Ik ben heel enthousiast over de evangelische beweging, maar op dit punt denk ik anders.”