Kaas is en blijft natuurlijk de ultieme snack voor een lange avond. De immense variatie in geuren, structuren en smaken blijft boeien. De mogelijkheden zijn legio, van een toastje met Goudse of een Franse witschimmelkaas tot een lekker blokje van de zeer uitgesproken munsterkaas of pittige blauwschimmelkazen gedrenkt in port.Gourmetten en steengrillen zijn typische oudejaarsavondbezigheden, evenals fonduen. Ook hierin is kaas een klassieker: kaasfondue verveelt nooit. Met de vele verschillende soorten valt onderling heel wat te combineren. Persoonlijke favoriet is de chablaisienne, van emmentaler en comté. Pittig -maar niet té- gemaakt met droge witte wijn, een vleugje knoflook en nootmuskaat. Sowieso staan fonduerituelen garant voor een avondje gezelligheid. De langzame bereiding van de gesmolten kaas op een laag pitje of op een rechaud vereist continue aandacht. De bijbehorende garnituren, zoals brood, augurkjes en stukken al dan niet rauwe groenten staan in mooie bakjes op tafel: tijd om een vorkje mee te prikken.

Chinese variant
In Nederland is Goudse kaas geliefd voor de fondue. Dat heeft onder meer te maken met het feit dat deze goed smelt, en natuurlijk goedkoper is dan uitheemse kaas. Eerlijk is eerlijk, het blijft een feit dat de verschillende Zwitserse kazen geschikter zijn voor de fondue. Waar Hollandse kaas vrij snel taai wordt tijdens het verhitten, blijven de Zwitserse langer zacht en romig.

Veel mensen zijn vooral bekend met fonduen in olie. Dit heet ook wel de fondue bourguignonne. Stukjes vlees en olie worden hierbij in de hete olie gegaard. Eigenlijk is dit gewoon frituren. Fondue is overigens het Franse woord voor gesmolten; de olievariant van is later bedacht.

Kaas-, olie- en zoete chocoladefondue zijn natuurlijk allemaal behoorlijk zwaar en machtig. Wie deze maaltijden om die reden liever vermijdt, kan ook kiezen voor de minder bekende Chinese variant met hete bouillon. Het lekkerst is om te kiezen voor een enigszins pittige vloeistof met een uitgesproken smaak. Na de maaltijd serveren Chinezen de bouillon in kleine kommetjes aan de disgenoten. Een lekker en veel magerder alternatief dus.

Hapje tussendoor
Tapas zijn Spaanse hapjes, gegeten bij de borrel of als volledige maaltijd. Er ontstaat soms wat spraakverwarring over het verschil tussen amuses en tapas. Dit is echter vrij eenvoudig: een amuse is een klein hapje voorafgaand aan de maaltijd, terwijl tapas bedoeld zijn als hapje tussendoor. Amuses zijn klein van formaat en verfijnd van smaak, tapas mogen best wat groter en uitgesprokener zijn. In Nederland zijn ze vooral geliefd als avondmaaltijd.

Liefst eten we dan meerdere soorten als een buffetachtig maal. Misschien wel de bekendste van de Spaanse hapjes is de tortilla, een dikke omelet gevuld met aardappel of kikkererwten. In het land van herkomst eet men deze koud, in blokjes of puntjes gesneden. Het is een stevig en gezond hapje. Lekkere olijven, gehaktballetjes met tomatensaus, garnalen en vissoorten, chorizo gekookt in wijn, er zijn veel mogelijkheden. Bijna alle denkbare snacks vallen in Spanje onder de noemer tapas. De meest gebruikte smaakmakers zijn olijfolie, knoflook en peterselie, heel veel peterselie.

Klassieker
Niet iedereen heeft zin in exotische hapjes met veel knoflook. De klassiekere hapjes, zoals toastjes met salade en gevulde eieren, zijn en blijven niet te versmaden. Het loont de moeite om, in plaats van kant-en-klare salades, te kiezen voor zelfgemaakte. Dat kost helemaal niet veel tijd, geld of inspanning; een simpele eiersalade is zo gemaakt met wat gekookte eieren, mayonaise en verse bieslook. Hetzelfde geldt voor tonijn- en zalmsalade. Voor mensen die op oudejaarsmiddag niets beters te doen hebben, is het een idee om zelf selleriesalade in elkaar te zetten. Het recept is in feite vrij simpel -knolselderij met yoghurt, wat mosterd en andere smaakmakers- maar het snijden van de selderijjulienne vergt een flinke portie geduld.

Een wat modernere variant van het klassieke Melbatoastje is de Italiaanse bruschetta: dunne plakjes geroosterd of gegrild brood, het liefst ingewreven met een teentje knoflook. Mediterrane broodsoorten, zoals stokbrood, focaccia en ciabatta, lenen zich hier uitstekend voor. Belegd met bijvoorbeeld wat gehakte tomaten en basilicum, bestrooid met versgemalen zwarte peper, staat dit snel op tafel. Een totaal andere smaakbeleving dan het traditionele toastje, maar zeker niet onaangenaam.

Tortilla de piementos (Tortilla met paprika)

Ingrediënten: 3 grote vastkokende aardappelen (in schijfjes); 1 rode paprika in reepjes (ontdaan van zaad en zaadlijsten); 1 ui (gesnipperd); 2 teentjes knoflook; 2 tl paprikapoeder; 5 eieren; zout.

Bereiding: Klop de eieren met een snufje zout los. Fruit de ui, de knoflookteentjes en de paprikareepjes samen in olijfolie tot ze zacht, maar geen moes zijn. Voeg de paprikapoeder en de aardappels toe en fruit ze even mee. Laat goed uitlekken en roer het mengsel door de eieren. Veeg de pan met keukenpapier uit en verhit er twee eetlepels olie in. Giet als de olie begint te bruisen het ei-groentemengsel erin en temper vervolgens de vlam. Maak zodra de eieren gaan stollen met een spatel de randjes van de omelet los. Schud de pan heen en weer en bak de omelet tot de onderkant stevig is. Draai de tortilla om door deze op een bord om te keren en laat hem dan terugglijden in de pan, met de gebakken kant naar boven. Verzeker je ervan dat er voldoende olie is. Bak tot de tortilla stevig is, maar nog een licht vochtige binnenkant heeft.

Bron: www.giessenborch.com.