Veel christenen zien tegenwoordig vriendschapsevangelisatie als dé manier om het Evangelie te verspreiden. De oude manieren waarbij mensen direct worden geconfronteerd met het Evangelie, zoals folderacties, tentcampagnes, evangelisatiediensten enz. worden gezien als niet meer van deze tijd. Men probeert nu door het aangaan van vriendschappen met niet-gelovigen het Evangelie door te geven. Maar is dit wel de meest ideale manier van evangeliseren en hoe spreekt de Bijbel hierover?Laten we duidelijk zijn dat door de wedergeboorte een mens het verlangen krijgt om de boodschap van het Evangelie ook aan zijn familie en vrienden bekend te maken. Maar is het aangaan van vriendschappen en relaties met de bedoeling het Evangelie te verspreiden iets waartoe God ons oproept? In hoeverre is hier het Schriftwoord van toepassing: „Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen” (2 Kor 6:14)?

Eerlijk
In de eerste plaats is het onze roeping om in onze vriendenkring het Evangelie uit te dragen. Dat staat vast. Maar hoe staat het ervoor als we speciaal relaties aangaan om het Evangelie te verspreiden?

Is het wel eerlijk tegenover de persoon(en) waarmee we de relaties aangaan? Onze vriendschap is dan in principe voorwaardelijk. Waren we deze relatie ook aangegaan als we niet de pretentie hadden om het geloof uit te dragen? De Bijbel leert ons immers duidelijk dat we geen juk mogen aangaan met de ongelovigen.

Hoe zou onze relatie reageren als hij in een van onze christelijke bladen een artikel zou lezen over ”vriendschap aangaan met niet-gelovigen”? De persoon kan zich wel eens zeer misbruikt voelen. De Bijbel leert ons: „En houdt uw wandel eerbaar (eerlijk) onder de heidenen” (1 Petr. 2:12). De kans is groot dat we zo alleen maar een negatief beeld van het christendom geven.

We komen zelf in een onnatuurlijke kramp terecht als we op deze manier willen evangeliseren. Hoe zouden we het zelf trouwens vinden als mensen van een ander geloof met ons, of onze kinderen, vriendschappen aangaan om hen uiteindelijk tot hun religie te bekeren? In hoeverre zijn wij trouwens bestand tegen de invloeden die zij op ons hebben?

Het argument dat vriendschapsevangelisatie werkt, hoeft niet doorslaggevend te zijn. God kan met een kromme stok rechte slagen slaan, maar dat is voor ons geen reden om die kromme stok te hanteren. Wij moeten integer en Bijbels zijn. Voor zover ik weet komen we deze manier van evangeliseren niet tegen in de Bijbel. De Bijbel waarschuwt en verbiedt ons, zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament, om relaties met ongelovigen aan te gaan (Deut. 7:2, 2 Kor. 6:14, Ef. 5:11).

Niet populair
Je vraagt je wel eens af waar de gedachte van vriendschapsevangelisatie vandaan komt. Misschien hebben andere vormen van evangelisatie niet het gewenste resultaat. Misschien zijn we bang voor de gevolgen en de consequenties als we de radicale boodschap van het Evangelie openlijk in al onze contacten -waar mogelijk- vertellen? Jezus volgen betekent lijden en vervolging. De confronterende boodschap van het Evangelie is geen populaire boodschap. Daar maak je geen vrienden mee. De apostelen waren integer en draaiden niet om de boodschap heen. „Wij dan wetende de schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof” (2 Kor. 5:11).

Hoe moeten we dan aankijken tegen bepaalde methoden van evangeliseren zoals Alphacursussen en introductiecursussen op het christelijk geloof? Op zich is daar niets mis mee. Maar laten we wel vanaf het begin duidelijk zijn in onze bedoelingen dat de Bijbelse boodschap niet vrijblijvend is en dat er consequenties aan verbonden zitten voor hen die de boodschap van de Bijbel naast zich neerleggen en ongehoorzaam zijn.

Als slotconclusie zou ik op willen merken: bewogenheid met onze naaste is een vrucht van de Geest en in al onze contacten moeten we proberen het Evangelie uit te dragen. Maar ga geen vriendschappen en contacten aan met als achterliggende gedachte het Evangelie te brengen. Het ultieme evangelisatiemiddel is om op een integere manier, vol van geloof en vertrouwen op God, het Woord van God door te geven. De vriendschappen die hierdoor ontstaan, worden nooit meer verbroken!

De auteur is voorzitter van de Stichting Evangelisatie Sjofar.