„Commotie in de kerk nooit sussen”
LEUSDEN - Commotie in de kerk moet je nooit sussen of onzichtbaar laten worden, stelt Eddy de Pender in de EA-brochure ”Vuistregels voor vredestichters”. „Het gevolg is dat gemeenteleden gefrustreerd zijn, omdat er te weinig ruimte was voor gesprek en het uiten van de eigen mening.”
Onenigheid wordt dan ervaren als een nederlaag en daar willen we liever niet mee geconfronteerd worden, aldus de auteur. „Daarom vegen we heel wat zaken onder de mat en slikken een heleboel frustraties in ”voor de lieve vrede”. Totdat het explodeert. Dan is er in veel gevallen niets meer te redden.”De Pender pleit ervoor om open en eerlijk met conflicten om te gaan. „Duidelijk is in ieder geval wel dat het geen zin heeft om als een struisvogel de kop in het zand te steken. De adem inhouden en hopen dat het overgaat kan voor behoorlijk wat meer ellende zorgen dan de situatie eerlijk onder ogen zien.”
Hij onderscheidt warme en koude conflicten. Warme conflicten zijn voor iedereen zichtbaar, omdat er heftige woorden worden gesproken, soms met deuren wordt gesmeten en omdat de temperatuur stijgt. Bij koude conflicten zijn er weinig uiterlijke tekenen en is er sprake van vermijdingsgedrag. „Ogenschijnlijk lijkt er weinig aan de hand, maar op de meest onverwachte momenten kan het exploderen en wordt er veel schade aangericht.”
De Pender stelt dat er in kerken en gemeenten vaak sprake is van koude conflicten. „Waarschijnlijk vanwege onze hang naar ”de lieve vrede” vinden we het moeilijk om spanningen en onenigheden op een goede manier met elkaar af te handelen. We slikken liever. Helaas is inslikken niet een goede manier, want spanning moet toch ergens heen.”
Die innerlijke spanning maakt dat we de neiging hebben er met anderen over te praten. „De praktijk is dan dat de spanning niet afneemt, maar verder opgebouwd wordt, omdat onze gesprekspartner het heel vaak met ons eens is en daardoor olie op het vuur werpt.”
Als volgelingen van Christus worden we aangesproken om ons open te stellen voor de ander en ons niet in ons eigen gelijk op te sluiten. Verzoening tussen mensen kan pas ontstaan na het schenken van vergeving. „Hoewel dat in principe een zaak is tussen God en jou, is het voor het herstel van de relatie nodig om spijt te betonen over het eigen aandeel en dat bij de ander daadwerkelijk kenbaar te maken. Die kan op zijn beurt vergeving schenken en spijt hebben van zijn aandeel. Op deze manier kan een potentieel mijnenveld omgezet worden in een vruchtbare oase waar vrede en vrijheid heersen.”