Peter Masters schreef ”Een Boek als geen ander” vanuit zijn zorg voor de verkondiging van het Evangelie. De auteur signaleert een groot verschil tussen het onderwijs van onze dagen en het onderricht dat ons van de vaderen is overgeleverd. In de eerste hoofdstukken behandelt Masters enkele ondeugdelijke regels van het hedendaagse onderwijs. Hij wil de boodschap van het Woord bevrijden uit de boeien van de beperkende menselijke bemoeizucht.

Het probleem dat hem hoog zit, is dat er in de moderne uitleg enkel aandacht is voor de letterlijke tekst. Andere Bijbelteksten, die later geschreven zijn, mogen geen invloed hebben op de uitleg van een Bijbelgedeelte. Het verlies zit dan in de geestelijke strekking, die verborgen blijft omdat de Bijbel niet als één geheel wordt beschouwd.

Masters gaat hier tegenin en slaat een andere weg in. Hij vindt dat het Oude Testament vanuit het Nieuwe Testament moet worden verklaard. Een groot deel van zijn boekje gaat over het belang van Hebreeën 11 bij het verstaan van het boek Richteren, dat zo geestelijk wordt verklaard.

In een tussenhoofdstukje trekt Masters met name Calvijn in zijn kamp en betoogt hij dat ook de Geneefse reformator parallellen zag tussen de Schrift en het leven van Gods kerk. Vervolgens behandelt hij in de laatste vijf hoofdstukken zijn eigen uitlegmethode. Het doel dat hij daarbij heeft, is van harte te onderschrijven: de Bijbel is niet één groot verwarrend geheel.

Toch is er op Masters’ methode wel het een en ander af te dingen. Is de kritiek op de moderniteit zo belangrijk dat in een boek over het uitleggen van de Heilige Schrift de uitleggeschiedenis nagenoeg ontbreekt?

De uitleg van de auteur verloopt langs de lijn van het naast elkaar plaatsen van geschiedenissen in de Bijbel en ons leven. Daarbij zoekt hij naar thema’s. Maar is dat de manier waarop God tot ons spreekt door Zijn Woord?

Het grootste bezwaar is dat in de uitleg de Heere Jezus Christus geen plaats krijgt. Juist in de verbinding tussen Oude en Nieuwe Testament, tussen de Heilige Schrift en ons hart, staat Hij in het middelpunt. Alles wat buiten het kruis om tot ons komt vanuit het Oude Testament, komt oneigenlijk tot ons. De beloften zijn in Christus vervuld.

Een voorbeeld: de doop is in de plaats gekomen van de besnijdenis. Deze geloofsuitspraak is onbegrijpelijk wanneer wij Christus’ plaats niet kennen tussen besnijdenis en doop. Christus maakt het anders. Alleen in Christus is een mens verzoend met God.

Ik wil de kracht en de zwakte van Masters’ methode duidelijk maken aan de hand van de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. De Heere Jezus vertelt de gelijkenis naar aanleiding van de vraag van de wetgeleerde: „Wie is mijn naaste?” De moderne uitleggers zien in deze gelijkenis niet meer dan een oproep om de medemens te helpen. De barmhartige Samaritaan geeft het goede voorbeeld.

Maar hier is meer aan de hand. In het gesprek met de wetgeleerde blijkt dat de gelijkenis een klop op zijn hart is. De Heere Jezus vertelt hem niet wie hij helpen moet, maar dat hij zelf geholpen moet worden. Wie heeft in zijn leven ontdekt gewond en voor dood achter gelaten te zijn? Wie beseft dat zijn leven hangt aan de hulp en de bijstand van de Heere?

De Heere Jezus ontdekt de man eraan wie hij is voor God. De Heere Jezus is als de barmhartige Samaritaan, Die Zich ontfermt. Want Hij is gekomen om het verlorene te zoeken en te redden. Zo is de geestelijke strekking van deze gelijkenis dat wij in onze ellende de hulp van de Heere nodig hebben. Zonder de Heere Jezus zal het niet gaan. Wanneer dit ontbreekt, wordt de diepgang van Gods Woord gemist.