Stellinga onderzocht in drie noordelijke asielzoekerscentra de voedingsgewoonten. Daarbij bracht ze in kaart wat kinderen tussen de 2 en 12 jaar te eten krijgen.Voor het onderzoek werden in totaal 135 jeugdigen ondervraagd. Daarbij ging het om kinderen die gemiddeld drie jaar in Nederland verbleven en afkomstig zijn uit verschillende landen in Oost–Europa, Afrika en Azië. Deze groep is volgens de onderzoekster representatief voor alle kinderen in asielzoekerscentra.

Volgens Stellinga eten de bewonertjes van de centra veel te vet. Tijdens hun verblijf in Nederland zijn veel kinderen dan ook aanzienlijk dikker geworden. Van de onderzochte kinderen was 14 procent te dik en 7 procent veel te dik. Een kwart van de ondervraagden kreeg dagelijks meer vet binnen dan maximaal wordt aanbevolen. Kinderen uit Oost–Europa eten volgens de onderzoekster het ongezondst: zij krijgen de meeste vetten en koolhydraten binnen.

Het onderzoek wees verder uit dat asielzoekerskinderen te weinig vitamines binnen krijgen, met name vitamine A en D. Ook zitten er te weinig mineralen als ijzer en calcium in hun voeding. Volgens Stellinga heeft de combinatie van een tekort aan vitamine D, dat met name bij Afrikaanse bewonertjes het geval is, en een tekort aan calcium zeer negatieve gevolgen voor de sterkte van het skelet van de kinderen in hun latere leven.

Stellinga schrijft de slechte voedingsgewoonten toe aan het beperkte budget en de slechte kookfaciliteiten in asielzoekerscentra. Ook hebben de asielzoekers moeite om te wennen aan het voedsel dat in Nederland te koop is. De onderzoekster pleit ervoor waar nodig, voedingssupplementen aan te bieden.

Na het onderzoek van Stellinga wordt inmiddels overwogen kinderen vitamine D te verstrekken. Ook komt er meer voorlichting. Ook wordt meer geld vrijgemaakt voor het voedsel van asielzoekerskinderen.