De man was, na enkele maanden voorarrest, op vrije voeten gesteld, maar de officier van justitie wil dat hij zo snel mogelijk wordt vastgezet.S. en zijn vrouw kregen op 25 september 2005 een gezonde baby. Vijf weken later overleed de vrouw aan een longembolie. S. en het kind bleven achter. Vermoedelijk reageerde de man zijn frustraties af op de baby. Het jongetje zou door elkaar geschud zijn en werd vaak geknepen. Ook gooide S. hem in zijn bed of in de box. S. zou zijn zoontje ook voor zijn hoofd hebben geslagen als het overgaf.

Op 16 november 2005 werd het kind, na opnieuw te zijn mishandeld, bijna levenloos naar het ziekenhuis in Zwolle gebracht. Van daaruit werd het de dag daarop naar het ziekenhuis in Groningen vervoerd. Vijf maanden later mocht het zwaar mishandelde jongetje weer naar huis, iets wat volgens de officier van justitie „nooit had mogen gebeuren.”

In april 2006 volgden volgens het openbaar ministerie opnieuw mishandelingen. Het kindje liep er hersenbloedingen, blauwe plekken over het hele lichaam en gebroken ribben en beentjes door op.

Een deel van de verwijten heeft S. bekend. De man ontkent dat hij de baby in november 2005 met opzet heeft geschud.

Ondanks alle hulp die S. van zijn familie en van thuiszorg kreeg, zou hij de situatie niet hebben aangekund. Onderzoek in het Pieter Baan Centrum, wijst uit dat S. lijdt aan een rouw- en aanpassingsstoornis. Een psychische stoornis werd niet vastgesteld. Wel zijn de onderzoekers wel van mening dat hij verminderd toerekeningsvatbaar is.

De advocaat van S. vindt dat zijn cliënt al genoeg heeft geleden, omdat hij zijn vrouw en kind al kwijt is. S. zou volgens zijn raadsman alleen voor eenvoudige mishandeling kunnen worden veroordeeld.

Uitspraak op 28 november.