Dessaur was van 1971 tot 1989 hoogleraar criminologie aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Als Andreas Burnier, onder welke naam zij al haar werk publiceerde, debuteerde zij in 1965 met de roman ”Een tevreden lach”, waarvoor zij met de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs werd onderscheiden.

Zij oogstte grote bewondering en ook felle kritiek door haar strijdbare stellingname in maatschappelijke debatten, zoals de emancipatie van homoseksuelen, het feminisme, euthanasie en de Joodse cultuur en identiteit.

Zij schreef verder de romans ”De verschrikkingen van het Noorden”, ”Het jongensuur”, ”De huilende libertijn”, ”De reis naar Kithira”, ”De trein naar Tarascon”, ”De literaire salon” en ”De wereld van glas”. Behalve verhalenbundels publiceerde zij ook essays. De bekendste essaybundels zijn ”De zwembadmentaliteit”, ”De droom der rede”, ”De rondgang der gevangenen” en ”De achtste scheppingsdag”. Werk van Andreas Burnier is met succes in het Duits vertaald. Haar literaire werk werd aanvankelijk uitgegeven bij Querido en Meulenhoff, sinds kort bij Augustus.

Zij ontving verder de volgende literaire prijzen: de Jan Greshoff-prijs, de Annie Romein-prijs en de Busken Huet-prijs. In 1988 was zij als gastschrijver verbonden aan de Leidse universiteit. Haar gastcolleges verschenen onder de titel ”Mystiek en magie in de literatuur”.

Dessaur werd op 3 juli 1931 in Den Haag in een liberaal-Joods gezin geboren. Van beslissende invloed op haar levensloop en opvattingen waren de oorlogsjaren, waarin zij vanaf haar negende jaar lange tijd moest onderduiken. Daarbij was ze gescheiden van haar ouders en haar milieu.

Zij studeerde in Parijs en Leiden geneeskunde en filosofie. Zij promoveerde in Leiden bij prof. dr. W. H. Nagel -de schrijver J. B. Charles- op een onderzoek naar de grondslagen van de criminologie.