Hunkeren
Het gaat nog over het schepsel dat als met een opgestoken hoofd de openbaring van Gods kinderen verwacht (het derde punt: wat zij verwachten). Zij hunkeren naar de volmaaktheid en de heerlijke staat waarin de creaturen van God in hun eerste schepping geschapen zijn. Daarvan zijn zij door de zonden van de mensen vervallen. Daarnaar trachten zij terug te keren door hun natuurlijke begeerte.
Wat het schepsel ook verwacht, is de openbaring van de kinderen van God. Naar deze openbaring zien zij reikhalzend uit, omdat zij niet voortgebracht zijn om hun eigen wil, maar om de wil van de gelovigen. Omdat zij verwachten dat zij na de openbaring van Gods kinderen zullen hersteld worden in hun eerst geschapen staat.De zon, maan en sterren, met alle redeloze schepselen, hebben een vurige begeerte en een ernstig verlangen naar die dag van de verlossing. Zo worden zij, die de ijdelheid onderworpen zijn, bewogen en drijven zichzelf aan door hun verborgen aard tot dat goede waartoe zij door God, tot Zijn eer en tot het beste voor de mens, geschapen zijn. Terwijl zij door de schuld van de mensen teruggehouden worden, hijgen zij onrustig en wensen vurig eindelijk vrijgemaakt te worden.
Paulus Mensonis, predikant te Lekkum, nabij Leeuwarden (”Tien Sin- en Spreukrijke Predikatiën”, 1658)
