Dat blijkt uit recent onderzoek dat is uitgevoerd door prof. J. Dudley Woodberry, hoogleraar Islam studies aan de Fuller Theological Seminary’s School of Intercultural Studies in de Amerikaanse staat Californië.De Amerikaanse hoogleraar enquêteerde tussen 1991 en 2007 ruim 750 moslims die christen zijn geworden. De ondervraagden zijn afkomstig uit dertig verschillende landen. In een artikel in het Amerikaanse tijdschrift Christianity Today schetst Woodberry de belangrijkste oorzaken die van invloed zijn op de keuze van moslims voor het christendom.

Het is vooral de levenstijl van christenen die moslims doet besluiten om christen te worden, zo blijkt uit het onderzoek. Een Noord-Afrikaanse moslimgeestelijke besloot christen te worden toen hij zag dat leer en leven bij de christenen in zijn omgeving overeenkwamen. Intern geweld maakt veel moslims vatbaar voor de christelijke boodschap van onderlinge liefde, zo stelt Woodberry vast.

Voor vrouwen is de verhouding tussen man en vrouw in het christendom een factor die van invloed is op hun keuze voor het christendom. Een vrouw uit Oman liet weten dat zij zich aangetrokken voelde door de gelijke behandeling van man en vrouw binnen het christendom.

Van grote invloed op de keuze van een moslim om christen te worden is ook de macht van God, die blijkt uit de beantwoording van gebeden, zo blijkt uit het onderzoek. Veel moslims ervaren Gods bovennatuurlijke kracht nadat zij de naam van Christus in gebed hebben aangeroepen.

Zo ook de familie van een gehandicapt meisje uit Pakistan. Ze hadden alles gedaan om hun dochter te genezen; ook een pelgrimage naar Mekka mocht niet baten. Het meisje genas uiteindelijk nadat enkele christenen hadden besloten voor haar te bidden.

Dat de macht van Christus ook wordt ervaren bij het verdrijven van demonische machten, blijkt uit het getuigenis van een toverdokter in Nigeria. Deze vervloekte een man die christen was geworden. De vloek resulteerde in een ernstige ziekte. Het gebed van de man tot Christus ontkrachtte de vervloeking en genas hem volledig.

Ook onvrede met de islam is van invloed op de keuze van moslims voor het christendom, zo schrijft Woodberry. De hoogleraar noemt het voorbeeld van een Javaanse man die ontevreden was over het voorschrift dat de liturgische gebeden in het Arabisch uitgesproken moeten worden. „Spreekt de alwetende God geen Indonesisch”, vroeg de Javaan zich af.

Teleurstelling wordt ook ervaren als het gaat om de islamitische wetgeving. Veel moslims moeten erkennen dat de sharia niet in staat is de harten en de samenleving ten goede te veranderen. Deze vaststelling uit zich vaak in groeiende belangstelling voor het christendom.

Van grote invloed op de keuze van een moslim voor het christendom is verder de boodschap van het Evangelie. Veel moslims ervaren de geestelijke kracht en waarheid van de Bijbel als zij die lezen. Woodberry: „De boodschap van vergeving en zekerheid in de Schrift is voor hen zeer aantrekkelijk. Vaak worstelen moslims hun leven lang met de vraag of zij bij hun sterven toegang krijgen tot het paradijs. De Koran leert namelijk dat gelovige moslims hier niet zeker van kunnen zijn.”

De liefde van Christus voor vijanden was voor een West-Afrikaanse man de reden om over te gaan naar het christendom. Ook het Vaderschap van de God van de Bijbel is voor veel moslims een „vertroostend concept”. De koran ontkent dat God een vader is voor zijn kinderen.