In het Nederlands Dagblad hadden kortgeleden enige hervormde predikanten aangegeven dat zij niet mee zullen gaan in de Samen-op-Wegkerk van hervormden, gereformeerden en lutheranen. Ongeveer terzelfdertijd had de gereformeerde synodeadviseur prof. dr. L. Koffeman op een conferentie gezegd dat bij kerkfusies vaak een deel achterblijft. Sprak Koffeman namens de synode, wilde ds. P. van der Kraan uit Bleskensgraaf weten.

Geen sprake van, zei de synodevoorzitter. „Ons streven is er nog steeds op gericht het geheel van de Hervormde Kerk bijeen te houden. Wij voeren gesprekken met organisaties binnen de kerk in een poging openingen te zoeken.”

Van der Plas noemde het buitengewoon pijnlijk dat die predikanten in de krant al hadden gezegd dat ze buiten SoW-verband willen blijven. „Alsof de deur nu al dicht zou zijn. Dat heeft het kerkbestuur niet gedaan en dat heeft de synode niet gedaan.”

Bestuurslid ds. R. van Kooten van het Comité tot behoud van de Nederlandse Hervormde Kerk, dat principieel tegen Samen-op-Weg is, hield de synode voor dat het aantal van degenen die niet meegaan, „boven uw verwachting” zal zijn. Dan is het te laat, zei Van Kooten, die zijn interventie beëindigde met de woorden „Hoort de bede van een groot deel van de kerk”.

In een poging toch nader tot elkaar te komen, voeren de synodeleden vrijdagmiddag een besloten geloofsgesprek. Zij doen dat aan de hand van een notitie van ds. E. Westrik uit Den Haag. Doordat in de synode voor en tegen bepaalde besluiten wordt gestemd, ontstaat er volgens hem een radicalisering en reducering van de standpunten. Door te kiezen voor de liefde voor Christus, die meer is dan de kerk, kan de synode hierboven uitstijgen, aldus Westrik.

Vrijdagmorgen rondde de synode een deel van de voorbereidende werkzaamheden voor de kerkfusie af door met grote meerderheid in te stemmen met drie ordinanties (kerkordelijke bepalingen) over de geestelijke vorming, het opzicht en de oecumene.