Volgens Roffel zou de koers van de ChristenUnie als „steeds pragmatischer” te kwalificeren zijn. In het artikel draagt hij enkele voorbeelden aan ter onderbouwing van zijn standpunt.Allereerst moet mij van het hart dat dit soort discussies primair binnen de partij moet worden gevoerd. Bestuur, leden en volksvertegenwoordigers van de ChristenUnie moeten vooral met elkaar in debat over de ingenomen standpunten. Je geeft dan elkaar een eerlijke kans om ingenomen standpunten te verdedigen. Ook krijgen leden van het kabinet en wethouders dan de gelegenheid een toelichting te geven op hun inzet in de discussie over diverse onderwerpen en wat daarvan het resultaat is.

Uit ervaring weet ik dat deze resultaten nogal eens moeilijk zichtbaar zijn, maar dat persoonlijke beïnvloeding (in positieve zin!) van collega-bestuurders van onschatbare waarde is. Zo is alom bekend dat binnen de kring van onze landelijke volksvertegenwoordiging het christelijke gedachtegoed door de persoon van SGP-Kamerlid Van der Vlies op een informele wijze goed over het voetlicht wordt gebracht. De invloed daarvan is moeilijk te meten, maar iedereen weet dat die er is.

Gemakkelijk
Het is voor Roffel gemakkelijk scoren op de aangedragen voorbeelden. Ik kan er nog wel meer noemen. Het punt is echter dat deze voorbeelden maar een klein deel van de werkelijkheid zijn. Een werkelijkheid die wordt ingekleurd door een minderheidspositie die de ChristenUnie heeft in een kabinet dat een land moet regeren dat beslist niet meer christelijk genoemd kan worden.

Roffel merkt daarbij op dat hij de positieve inbreng van de ChristenUnie niet kan opmerken. Hij vreest zelfs dat we „ons laten inpakken door het CDA en de PvdA.” Als de heer Roffel zich echter enigszins zou verdiepen in de diverse dossiers, dan zou hij tot een andere conclusie moeten komen. Waarom hij dit niet doet weet ik niet, maar het is wel uitermate kwalijk te noemen als op deze wijze een volstrekt versimpeld en daardoor vertekend beeld van de werkelijkheid wordt gecreëerd.

Het lijkt mij beter om elkaar als christenen te steunen op de moeilijke posten die sommigen van ons innemen. We hebben elkaar keihard nodig, waarbij een heel zorgvuldige omgang met elkaar van het grootste belang is. Een goede discussie met elkaar moeten we daarbij niet uit de weg gaan, maar niet op de wijze van de heer Roffel.

De auteur is wethouder voor de ChristenUnie te Zaltbommel.