Vorige week nam ds. Van den Akker afscheid van de hervormde gemeente (Oude Kerk) te Nieuwerkerk aan den IJssel. Hij bereikte de emeritaatgerechtigde leeftijd. „Eigenlijk ben ik zes weken te laat geboren”, merkt de 63-jarige predikant glimlachend op, „dan had ik al op mijn 62e mogen stoppen. Vanwege een nieuwe regeling moest ik nog anderhalf jaar door. Niet dat ik het erg vind, hoor. Preken heb ik altijd graag gedaan. Het pastoraat trouwens ook.”De predikant is, evenals zijn vrouw, geboren en getogen in Monster. Hij noemt zichzelf nog steeds een echte Westlander. Hij wijst naar buiten: „Kijk maar, daar groeien de druiven.” Rondom het raam groeit een druivenstok. Een net moet de vogels weghouden van de vruchten. De tuinman is, kruipend door de royale pastorietuin, bezig met het verwijderen van onkruid.

Moedergemeente
„Ik ben me niet echt bewust van een bijzondere roeping tot het predikantschap”, zegt ds. Van den Akker. „Het ging eigenlijk vanzelf. Ik ben van jongs af onderwezen in de Schriften, die ook mij geworden zijn tot zaligheid. Er was een verlangen om dienstbaar te zijn in Gods Koninkrijk.”

De predikant zegt veel dank verschuldigd te zijn aan zijn moedergemeente, ook tijdens de studie theologie. „Vroeger was een gemeente er nog trots op dat ze een predikant had afgeleverd.”

„Natuurlijk”, zo benadrukt hij, „moet het geen verafgoding worden. Maar het is een gemis dat er tegenwoordig minder sprake is van een stukje ondersteuning en meeleven door de thuisgemeente. Ik heb ervaren dat de gebeden van de gemeente in Monster me door de studie heen hebben gedragen.”

Vaderlijk
Max Boudewijn van den Akker was 26 toen hij in 1970 werd bevestigd als predikant van de hervormde gemeente in de vissersplaats Stellendam. „Eigenlijk was ik nog erg jong”, stelt hij vast. „Als jonge predikant ben je soms zo overmoedig. Je denkt dat je de eerste bent die in een gemeente het Evangelie brengt. Dat leer je gelukkig wel af.”

„Daar in Stellendam had je veel vissersvolk”, vervolgt hij. „Je kent ze wel, die oude mannen met zwarte petten. Zij stonden echt vaderlijk om me heen. Van hen heb ik veel geleerd.” Hij zwijgt even: „Ja, Stellendam was echt een tweede academie voor me. Soms heb ik nu echter wel eens het gevoel dat men daar te veel geloofde in de dominee.”

Na vijf jaar predikant te zijn geweest in Stellendam volgde voor ds. Van den Akker de hervormde gemeente te Rijssen. „Het was daar hard werken, ik had 2900 gemeenteleden onder mijn zorg. Ik dacht wel eens: Waar ben ik aan begonnen. Zo massaal allemaal. Toch hebben we er een goede tijd gehad.”

Na vijf jaar Rijssen diende ds. Van den Akker achtereenvolgens de hervormde gemeenten in Boven-Hardinxveld, Wageningen en Veen. „Ze hebben het wel eens gekscherend over mijn vijfjarenplan. Dat klopt inderdaad voor alle gemeenten, behalve voor de laatste: in Nieuwerkerk heb ik twaalfenhalf jaar gediend.”

Randstad
De gemeenten roepen bij de predikant diverse herinneringen op: „In Boven-Hardinxveld hebben ze een totaal andere mentaliteit dan in Twente. Ze zeggen waar het op staat, daar heb ik aan moeten wennen. In Wageningen kreeg ik meer oog voor de breedte van de hervormde kerk.” De herinneringen aan Veen liggen vooral op het menselijke vlak: „Een hartelijk volkje daar, haast een beetje Bourgondisch.” Over Nieuwerkerk: „Het is een lacune als je als predikant niet in de Randstad hebt gestaan.”

Op een tafeltje naast zijn stoel ligt een pijp. Ds. Van den Akker glimlacht: „Ik adviseer niemand om te roken, hoor. Ik ben zelf nog van de generatie dat dat gewoon was. Het gebeurt nog wel eens dat een ouder iemand in de gemeente vraagt of ik bij een bezoekje mijn pijp meeneem. Dat vinden ze gezellig. „Net als vroeger”, zeggen ze dan.”

Volle raad Gods
Tot de komst van een nieuwe predikant blijft ds. Van den Akker pastoraal werk doen in de hervormde gemeente te Nieuwerkerk. Ook op het terrein van de catechese blijft hij actief. „Een straf is dat niet.” Vooral het onderwijs aan de jongeren heeft zijn hart. „Er zijn wel eens mensen die lopen te somberen over de jeugd, maar daar doe ik niet aan mee. Als ik de betrokkenheid van nu vergelijk met de aandacht van de catechisanten vroeger is er een positieve tendens zichtbaar.”

Gedurende al die jaren in de verschillende gemeenten heeft ds. Van den Akker steeds weer ervaren dat je ook als predikant levenslang leerling blijft. „Mensen zeggen wel eens: Een dominee moet de volle raad Gods prediken. Als ik dat hoor, vraag ik me af: Hoe moet dat? Wie ben ik om dat te doen?”

Ds. Van den Akker: „Het is en blijft Gods trouw dat ik de gemeenten steeds weer mocht wijzen op het Lam.”

-Geboren op 11 februari 1944.

-Bevestigd als hervormd predikant in Stellendam op 5 juli 1970.

-Bevestigd als hervormd predikant in Rijssen op 15 juni 1975.

-Bevestigd als hervormd predikant in Boven-Hardinxveld op 1 juni 1980.

-Bevestigd als hervormd predikant in Wageningen op 23 juni 1985.

-Bevestigd als hervormd predikant in Veen op 1 juli 1990.

-Bevestigd als hervormd predikant in Nieuwerkerk aan den IJssel op 19 maart 1995.

-Met emeritaat op 1 oktober 2007.