Met haar goudkleurige bril, witte haar en gerimpelde gezicht onderscheidt de Veenendaalse zich niet van andere oma’s. Het verschil zit vooral in haar leeftijd.Iedere zondag gaat ze naar de kerkdienst in Verzorgingshuis De Meent, waar ze woont. De afstand naar de grote zaal overbruggen kost haar geen moeite. Ze duwt de rolstoel van mensen die twintig jaar jonger zijn. „Afgelopen jaar kreeg ze de no-claim van haar ziektekostenverzekering terug”, vertelt haar zoon.

Haar benen zijn de mooiste van het hele tehuis volgens diverse bewoners. Ze is de enige die geen spataders heeft. „Ik smeer ze elke dag in voor ik ga slapen”, vertelt mevrouw Van Roekel. Haar schoondochter lacht: „Heel wat potten crème gaan er hier door.”

In 1902 werd mevrouw Van Roekel in Wekerom geboren. Het grootste deel van haar leven woonde ze in Ede. Ze trouwde en kreeg twee zoons en één dochter. „In de oorlog kwamen er Duitsers inkwartieren in ons huis. Die waren aardig”, zegt ze. Haar zoon vertelt dat ”moe” de kamers van de Duitsers ook stofte. „Ze vertelde: „Ik heb die dingen op de nachtkastjes ook gestoft.” Dat waren handgranaten. Ze had die aan het ringetje opgetild. Dat was natuurlijk levensgevaarlijk.”

De jubilaris is blij dat ze nog gezond is. „Ik volg een streng dieet vanwege aangezichtspijn. Soms biedt iemand me lekkere snoepjes aan maar die neem ik niet. Tegen de zusters moet ik vaak zeggen dat ik bepaalde dingen niet mag eten. Dat vind ik vervelend want dan voel ik me bazig.”

De bejaarde is niet bang om te sterven. „Ik heb goede hoop. Als ik geen geloof had, zou ik niet kunnen leven. Ik ben God dankbaar voor mijn gezondheid.”

Dat mevrouw Van Roekel ondanks haar leeftijd nog actief is, blijkt onder meer uit de zak potgrond die in de hoek van haar kamer staat. Ze stekt zelf nog planten. „Ik houd van bloemen en planten. Vooral geraniums vind ik erg mooi.”

Op haar kamer staat een vergeelde foto uit 1944. Daarop is het gezin Van Roekel te zien. Ruim twintig jaar geleden overleed de echtgenoot van de nu nog 104-jarige vrouw. Ze woont twintig jaar in De Meent. Elke woensdagmiddag is er een zanguurtje. Zij is degene die altijd inzet. Alle 150 psalmen kent ze uit haar hoofd.

Een aantal jaren geleden maakte de vrouw regelmatig uitstapjes met een oude zuster. Ze maakten dan bijvoorbeeld een rit met de paardenkar van een manege. Ze was al 95 jaar maar zat toch nog even op de rug van het paard.

Burgemeester T. Elzenga van Veenendaal hoopt de 105-jarige maandag te feliciteren. Die dag viert ze haar verjaardag met kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en achterachterkleinkinderen.