Het waren provocerende uitspraken van de Iraanse president Mahmud Ahmadinejad in New York, waar hij maandag staf en studenten van de Columbia Universiteit toesprak.Het was een omstreden uitnodiging, die door rector magnificus Lee Bolinger echter fervent werd verdedigd met het recht op vrije meningsuiting in de VS en met „het recht van Amerikanen om afwijkende meningen te horen.” Maar het was een gastvrijheid met kanttekeningen, want Bolinger noemde Ahmadinejad bij zijn introductie van de Iraanse president „een kleingeestige en brute dictator die er alles aan doet om de oppositie in zijn eigen land de mond te snoeren.”

Bolinger kritiseerde ook het feit dat Teheran homoseksuelen vervolgt. Ahmadinejad ontkende die laatste beschuldiging ten stelligste: „Wij hebben namelijk geen homoseksuelen in Iran.” Ahmadinejad zei verder dat het in zijn land niet gebruikelijk is om een gastspreker eerst uit te schelden, nog voordat hij zijn mond open heeft gedaan. „Maar ik zal niet op de onvriendelijkheden ingaan waarmee ik hier ben geïntroduceerd”, aldus de president, hetgeen een klein applaus van sommige studenten uitlokte.

Ahmadinejad had zijn New Yorkse toehoorders weinig nieuws te vertellen en ontweek tal van vragen tijdens een ’debat’ na zijn toespraak. Debatleider John Coatsworth wilde bijvoorbeeld van de Iraanse gast weten of hij uit is op de vernietiging van de staat Israël, zoals hij in het verleden meermaals heeft verklaard. „Wij houden van alle volkeren”, antwoordde Ahmadinejad. Toen Coatsworth aanhield, zei Ahmadinejad „dat het misschien dringender is om zich nader te buigen over het lot van de Palestijnen.”

Sommige studenten waren na afloop „trots” op hun universiteit, omdat die de traditie van de vrije meningsuiting had onderstreept met de uitnodiging aan Ahmadinejad. „Ik hoop dat het hem te denken geeft dat hij hier een vrijheid geniet die hij anderen in zijn eigen land ontzegt”, aldus studente geschiedenis Tina Drawbound na afloop. Anderen hadden hun twijfels. „Het ging hier vandaag voornamelijk om een uitwisseling van platitudes en beledigingen; ik weet werkelijk niet of dat iets bijdraagt aan een serieuze academische uitwisseling van gedachten”, meende student politicologie Steve Marburgh.