Denk je eens even in: een Arabische of islamitische (super)macht zou het wagen om één of meerdere staten in de VS of Europa te bezetten. De wereld zou te klein zijn. „Wat hebben die Arabieren bij ons te zoeken? Wegwezen!” zouden we zeggen.„Oorlog is terrorisme met een groter budget”, las ik op een poster. Ik ben bang dat de Verenigde Staten en NAVO-landen met hun legers, dodelijke wapenarsenaal en infiltratie in allerlei landen een gigantisch grote terreur uitoefenen. Onze wapenindustrie is internationale criminaliteit. Ook als we de wapens niet gebruiken, doden ze alleen al door de gigantische kosten ervan. Met dat geld kunnen duizenden armen die dagelijks van honger omkomen, makkelijk geholpen worden aan hun basisbehoeften.

Sprookje
Waarom zitten de VS in Irak? Om ons te beschermen tegen massavernietigingswapens? Dat sprookje is allang achterhaald. Wie heeft in deze wereld trouwens de meeste massavernietingswapens?

Gaat het dan om het democratiseren van Irak? Met verbijstering volg ik het nieuws dat wij menen met meer troepen Irak of Afghanistan te kunnen democratiseren en de orde daar te kunnen handhaven. Als we iets afweten van antropologie, kunnen we op onze vingers natellen dat je niet zomaar democratie kunt invoeren. De sociale wetenschappen laten ons zien dat we met geweld ook geweld uitlokken. Veranderingen moeten van binnenuit komen. Militairen met machinegeweren wekken associaties op van angst en geweld in plaats van dat ze voor opbouw zorgen. Dat weten we toch? Het getuigt van domheid dat wij menen te democratiseren met het mes op de keel.

Was het dan om Irak te bevrijden van een gruwelijke dictator? Dan zijn er nog heel wat hotspots waar we bezig kunnen gaan, of het nu om landen in Afrika of Azië gaat.

Veel leden van de regering-Bush onderhouden nauwe banden met het militair-industrieel complex en met de olie-industrie. Irak heeft na Saudi-Arabië de grootste olievoorraad ter wereld. De VS willen met de oorlog in Irak de vrije handel in olie veiligstellen en niet afhankelijk worden van de grillen van een dictator als Saddam Hussein. „Olie was de belangrijkste reden voor de invasie van Irak”, aldus niemand minder dan oud-voorzitter van de Federal Reserve Alan Greenspan.

De gevolgen van de invasie zijn desastreus. Allereerst zien we een bloedige burgeroorlog, chaos, onveiligheid en een gigantisch onstabiel Irak en Midden-Oosten. De meest voorzichtige schattingen gaan uit van 100.000 doden onder de Irakezen.

Frustratie
Tijdens een reis in Irak en in gesprekken met bewoners van Bagdad ervoer ik grote frustratie onder de bewoners. Ze begrepen niet dat de VS en zijn bondgenoten bleven hangen. Alles is ontwricht. Niets werkt meer. De aanwezigheid van westerse troepen voedt de haat van fundamentalisten. Hoe langer we daar blijven, hoe meer extremisten zich aandienen voor een opleiding in terreur.

Bovendien kost de oorlog in Irak kapitalen. De Allied Social Sciences Association heeft cijfers gepresenteerd, onderbouwd door wetenschappelijk werk, die de totale kosten beramen: 2000 miljard dollar. Alleen al met dat geld had de hele wereld voorzien kunnen worden van de basisbehoefte aan schoon en voldoende drinkwater. En wat te denken van de enorme psychische schade onder de bevolking van Irak én de westerse militairen? De VS en Europa krijgen tienduizenden getraumatiseerde mensen terug.

De acties van de VS en Europa betekenen ook een weerzinwekkende antireclame voor alles wat met het christelijk geloof te maken heeft. In de ogen van een Arabier zijn per definitie alle westerse landen christelijk. Laten Bush en Blair zich nu ook nog sterk hebben geprofileerd als christen tijdens hun politiek leiderschap en het plaatje is compleet. Christendom = superieure machtsuitoefening op economisch, politiek en militair terrein = azen op geld en olie = kanonnen, bommen en wapens. Is het niet vloeken in de kerk?

Verraders
Christenen in het Midden-Oosten worden vereenzelvigd met de westerse supermachten en gezien als verraders. Meer dan 600.000 Irakese christenen zijn inmiddels het land uit gevlucht! De christenen die er nog blijven, hebben geen leven meer, terwijl zij ook tegen de bezetting van Irak zijn. Onlangs hebben we 11 september 2001 herdacht, de ramp waarbij 2700 mensen het leven lieten. Ernstig, inderdaad. Maar het is niets vergeleken met de terreur die wij door ons ingrijpen in Irak en Afghanistan veroorzaken en door onze oorlogsindustrie. Als ik goed geïnformeerd ben, heeft datzelfde Amerika destijds Osama Bin Laden en zijn volgelingen een degelijke opleiding gegeven. Wat we zaaien, oogsten we.

De auteur is coach-begeleider en was correspondent voor deze krant in Turkije.