De voormalige staatssecretaris van Economische Zaken is ervan overtuigd dat een oplossing voor het Midden-Oostenprobleem ligt in het vormen van een -levensvatbare- Palestijnse staat naast de Israëlische.De consequentie van een tweestatenoplossing is volgens haar een gedeeld Jeruzalem. „Het gaat erom dat elk volk toegang heeft tot zijn heilige plaatsen. Praktisch: Het ene volk die dag in de week, het andere volk de andere dag. We bidden allemaal tot dezelfde God. Dat heb ik van mijn ouders geleerd. Maar konden we de wereld daar maar van overtuigen.”

Er klinkt weinig protest. „Hoort Allah daar ook bij?” vraagt een predikant, voor de zekerheid. De CDA’er knikt bevestigend. „Ja, ook Allah.”

In haar lezing voor de Stichting A.F. de Savornin Lohman ging Van Gennip in op de ervaringen die zij opdeed tijdens de reis die ze begin juli met een Kamerdelegatie maakte naar Israël, Jordanië en Syrië. „Een bijzondere ervaring” vond ze het om voor het eerst in Jeruzalem te zijn. „De lichtjes van die stad in het donker en de ontmoeting met historische plaatsen; voor mij was het een bron van inspiratie.”

Moeilijk vond Van Gennip het om daar een balans te vinden tussen de Israëlische wens om veiligheid en de Palestijnse belangen voor eigen rechten en bewegingsvrijheid. „Door de scheidingsmuur staat een Palestijns ziekenhuis nu in Israëlisch gebied. Vroeger was het voor de Palestijnen een ritje van tien minuten om naar het ziekenhuis te gaan, nu zorgt de muur voor enorm veel vertraging.”

Aan de andere kant, zei het Kamerlid: „Het gevoel dagelijks bedreigd te worden doortrekt de Israëlische politiek. Maar, Israëliërs vinden dat de Palestijnen eerst maar eens orde op zaken moeten stellen, voor er stappen van hun kant worden genomen. Iedereen weet echter dat een huwelijk waarin men altijd wacht tot de ander een stap zet geen lang leven beschoren is. Mijn hoop is dat uit deze chaos het besef ontstaat dat er naar een eindoplossing gezocht moet worden, voordat het misschien te laat is. In het donkerste uur zijn mensen het meest gemotiveerd om het licht te vinden. Nederland moet ervoor kiezen om druk uit te oefenen op alle partijen. Dat is de weg vooruit.”

Bewondering heeft Van Gennip voor het optimisme, de levenslust en de bruisende dynamiek van Tel Aviv. „Dit is de kracht van Israël. Ik vind het geweldig dat je dit als land in enkele jaren voor elkaar kunt krijgen. Tel Aviv is een van de snelst groeiende hightech-, of bi-tech-, gebieden ter wereld.”

De stad Hebron noemde de CDA’er „een pijnlijke ervaring.” „Ze is verlaten, geruïneerd en verscheurd. Dit is een voedingsbodem voor pijn. In Hebron heb ik, na het bezoek aan het Holocaustmonument Yad Vashem, voor de tweede keer die dag tranen geplengd.”

In Syrië, waar de delegatie ook heenreisde, ontmoette Van Gennip een stekelige diplomaat die de ontkenning van de Holocaust door de Iraanse president Ahmadinejad afdeed met een „Ach, dat is voor eigen gebruik.” Verontwaardigd: „Iedereen die de Holocaust durft te ontkennen, ga ik achterna. Deze diplomaat was verontwaardigd over wat Israël de Palestijnen aandeed, maar dat mag nooit reden zijn om zo’n uitspraak, nota bene gedaan door een staatshoofd, maar voor lief te nemen. Ik vind dit schrijnend.”

Het Tweede Kamerlid gaf hierbij aan dat de landen in het Midden-Oosten bang zijn voor Iran, dat zich hard opstelt in de regio. „We moeten een middenweg proberen te vinden tussen een nucleair Iran en oorlog met Iran.”

Niet alle predikanten steunden Van Gennips betoog. „De tweestatenoplossing is een prachtige theorie, maar dan moeten de Palestijnen Israël wel eerst als staat erkennen”, wierp een van hen tegen. „Ik ben zelf in Syrië geweest. Op een school vroeg ik eens om een atlas. Bij de kaart waarop Israël had moeten staan, vroeg ik, heel voorzichtig: „Is dat Israël?” „Nee”, zeiden ze, „dat is Palestina. We moeten alleen de zionisten die daar wonen nog verdrijven.” Als landen de facto Israël al weigeren te erkennen, zal de tweestatenoplossing uitermate moeilijk worden. De kinderen in die landen weten niet beter dan dat Israël nooit mag bestaan.”

„Ik heb een stelling”, bracht een andere predikant in. „In het Midden-Oosten gaat het om een theologisch-godsdienstig conflict tussen kinderen van Abraham. Broeders, de twist is in de tent van Abraham begonnen. Als gelovig mens zeg ik: Vrede in Jeruzalem is vrede in het hele Midden-Oosten. I have a dream: dat alle volken in vrede leven.”

Een derde predikant noemde de tweestatenoplossing een mooie oplossing. „Maar er moet vanuit het CDA meer aandacht zijn voor de groep christen-Palestijnen en voor Messiasbelijdende Joden. Die kunnen een brug vormen in het probleem.”

„Het is de taak van ons, christenen, om het gesprek met de Palestijnen, ook met Hamas, aan te gaan en vast te blijven houden”, vulde een andere predikant aan. „Als een brug over schuimend water.”

Van Gennip: „Ik hoop mét u dat we spoedig met Hamas zullen kunnen praten. Maar dan zal er nog wel wat moeten veranderen in Hamas’ houding ten opzichte van Israël.”