”De aanslag op Amerika” zou een ”keerpunt in de geschiedenis” zijn. De drievoudige megaterreuraanslag op het Wereldhandelscentrum in New York en het Pentagon in Washington heeft de Westerse wereld veranderd. Deze indruk is onvermijdelijk, als je ziet wat de Europees-Amerikaanse media deze dagen de wereld insturen. De VS hebben deze eerste verjaardag met typisch Amerikaans uiterlijk vertoon herdacht. En Israël lijdt met z’n Amerikaanse vrienden mee. Dat ligt enerzijds aan de in alle opzichten nauwe betrekkingen die de kleine Joodse democratie met de grote broer aan de overkant van de oceaan heeft. Veel Israëli’s komen uit Amerika, hebben er langere tijd gewoond of dromen ervan om in het land van de onbegrensde mogelijkheden tot rust en welvaart te komen. Anderzijds zijn de economische gevolgen van de instorting van de beide twintowers van New York ook in Israël heel direct merkbaar. ”Wat als het ons zou gebeuren?” is een gedachte die velen bezighoudt. Onwillekeurig richten we onze blik omhoog. Een straalvliegtuig zweeft in de nadering van het Ben Goerion vliegveld vlak boven het grootste dichtbevolkte gebied van Israël. „Natuurlijk denkt men erover na wat er zou gebeuren als…” meent de veiligheidsbeambte die voor het Azrieli-centrum, de twintowers van Tel Aviv, met een veelzeggende blik mijn tas doorzoekt.

14.267 aanslagen
Al eind september 2001 circuleerden er op internet fotomontages die lieten zien hoe een mogelijke aanval op de torens van het Azrieli-centrum eruit zou kunnen zien. „Hoe zou Amerika gereageerd hebben als ze zo’n terreurcampagne achter de rug hadden zoals Israël die de afgelopen maanden heeft meegemaakt?” is een veel gestelde vraag. Tussen 29 september 2000 en augustus 2002 heeft de Israëlische legermacht 14.267 door Palestijnse terroristen gepleegde aanslagen geregistreerd. Daarbij kwamen 610 Israëli’s om het leven. In verhouding tot de totale bevolking is dat net zoveel als wanneer de VS door terreuraanslagen meer dan 28.000 burgers zouden verliezen…

Natuurlijk is dat een macaber rekenvoorbeeld. Maar de grote vraag zweeft tastbaar in de lucht: Waarom ondersteunt de wereld de Amerikaanse oorlog tegen terreur (bijna) zonder voorbehoud, terwijl ze Israël voortdurend aanmaant tot terughoudendheid? De bedreiging van de islamitische terreur is voor Israël al jaren een realiteit. Tot zover is er met 11 september voor de Israëli’s weinig veranderd. Ook wie het globale scenario ”Islam tegen de westerse wereld” afwijst, kan er niet omheen dat er een islamitische ideologie bestaat die jonge mensen de motivatie tot zelfmoordaanslagen geeft, een ideologie die door de islamitische leiders in de islamitische wereld tegenover moslims slechts zelden -indien het al gebeurt- wordt veroordeeld. Het is dezelfde religieuze achtergrond die de vliegtuigkapers van Osama bin Laden en de Palestijnse plegers van zelfmoordaanslagen in de straten van Israël de dood in drijft. Schuwt het westen de discussie met de islam?

Middenklasse
De parallel klopt op nog een ander punt: de daders komen voor het grootste deel niet uit de vertwijfelde onderlaag van de door uitzichtloosheid gestempelde sloppenwijken, maar uit de goed opgeleide en niet zelden goed bemiddelde middenklasse. „Wanneer zal het Westen erkennen dat de strijd waarin Israël verwikkeld is in feite de strijd om de civilisatie en cultuur van de westerse wereld is?” vragen steeds meer seculiere Israëli’s zich af. Religieuze Joden hebben het met een betekenisvolle hoofdknik en geheven wijsvinger over ”het einde van de wereldmacht VS”. Daarbij wijzen ze erop dat het Westen met zijn antiterreurmaatregelen weliswaar de symptomen van de islamitische terreur bestrijdt, maar de eigenlijke geestelijke confrontatie met de grootmacht islam schuwt. De ”naïeve dialoog tussen de religies”, zoals het Hamburgse tijdschrift ”Der Spiegel” de christelijke toenaderingspogingen tot de islam noemde, is daarvan een schoolvoorbeeld.

Maar voor apocalyptische speculaties blijft in Israël nauwelijks tijd over. Het conflict aan Israëls noordgrenzen groeit en kan ieder moment escaleren. Dagelijks beschiet de radicaal islamitische Hezbollah-militie met hun artillerie en raketten Israëlische doelen. Veel al-Qaida-strijders zouden daar hun toevlucht gevonden hebben.

Gevierde held
Israël weet dat de Hezbollah niet in het luchtledige opereert. De strijders van de ”Partij van Allah”, zoals ”Hezb-Allah” wordt overgezet, genieten veel meer dan het welwillend gedogen van Syrië en Iran. Op de straten in Gaza en Bagdad, Beiroet en Khartoem zijn Osama bin Laden en Saddam Hoessein openlijk gevierde helden. De jonge handelaar in de Arabische souk van Jeruzalem laat zich horen, zeker van de overwinning: „Ook als het ons veel slachtoffers zal kosten, zal de islam het laatste woord houden!”

De auteur is correspondent van het Christliche Medienverbund KEP in Jeruzalem.