Ik wandel verder, het centrum in, en beland bij boekhandel Donner. Daar valt mijn oog op Dawkins’ boek ”God als misvatting”. Dawkins is een veelschrijvende evolutiebioloog, bekend van boeken over het zelfzuchtige gen en de blinde horlogemaker. Hij vervolgt in dit nieuwe boek zijn kruistocht en neemt nu religie op de korrel.De achterflap biedt citaten van atheïstisch Nederland en diverse wetenschapsfundamentalisten spreken lovende woorden. Daar tussenin staat verfrissend ook Piet Hein Donner: „Aanbevolen als je je graag een paar uur wilt ergeren.” Nou nee, daar heb ik nu geen zin in. Ik ga naar huis, met een kop koffie in de tuin zitten.

In de tuin staat een zonnebloem. Een tijdje geleden plantte een van mijn zoons deze. De zonnebloem is inmiddels dik 2 meter hoog. Er hangen 24 bladeren aan. Bovenin zit een bloem. Gele blaadjes aan de buitenkant, zaadjes in het midden. Eens even kijken, het zijn er ongeveer 250. Netjes gerangschikt en ze lopen in twee soorten bogen.

Als ik mijnheer Dawkins goed begrijp is het logisch, redelijk, rationeel, wetenschappelijk, om te menen dat dit eigenlijk helemaal toevallig zo gekomen is. Hij vraagt mij in principe niets meer en niets minder dan zijn boek te geloven. Een boek van iemand die zelf zegt dat hij een aap is. Een boek van anno 2006, waarvan de vraag is hoelang het het verder uithoudt.

En hij vraagt om geen geloof te hechten aan de Bijbel met zijn 66 boeken die uit Gods adem voortgekomen zijn. Inmiddels zo’n 3000 tot 2000 jaar geleden, woorden die nog steeds levend en krachtig zijn.

Dawkins als de grote verlosser die arme gelovigen wel even uit hun vooroordelen zal bevrijden. Religie heeft toch alleen maar ellende gebracht. Misschien moet hij terug naar Darwin. Deze schreef: „Het oog geeft mijn tot op de dag van vandaag een koude rilling.”

Later schijnt hij daar wat overheen te zijn. „Nu zijn het kleine details in structuur die mij me erg ongemakkelijk doen voelen. Het gezicht van een veer in een pauwenstaart, iedere keer als ik er naar kijk, maakt me ziek!”

In het boek ”Koude rillingen over de rug van Charles Darwin” noemt J. H. van den Berg een aantal bezwaren tegen evolutie. En dat nadat hij nota bene eerst het volle pond heeft gegeven aan Darwin.

Eén ding maakt hij daarin in ieder geval duidelijk. Hoe meer je in detail gaat kijken naar dingen uit de natuur, hoe onbegrijpelijker, hoe minder rationeel, wetenschappelijk, het wordt om te veronderstellen dat toeval en tijd de dingen gemaakt hebben zoals ze nu zijn.

Dawkins is een groot gelovige als hem dat wel lukt. Of hij een groot wetenschapper is, is de vraag. Zijn boek is gekraakt en dat niet bepaald door christenen. Marcel Hulspas, bekend van Skepter en zelf ook niet vies van een stukje spot, zegt er het volgende van: „Beste gelovigen, bij dezen bied ik mijn excuses aan voor types als Dawkins. Ik kan u verzekeren, de wetenschap zegt niets over God, daar kan zij überhaupt geen uitspraak over doen. Wetenschappers die anders beweren, verdienen het om heel hard uitgelachen te worden.”

Je zou er de rillingen van krijgen, zelfs in de tuin op een warme zaterdag.

De auteur is manager van de lerarenopleidingen voortgezet onderwijs aan Driestar educatief te Gouda. Reageren aan scribent? gedachtegoed@refdag.nl.