Gij zijt mensen, zegt God, die steeds door uw verdorvenheid wordt overvallen. Kind van God, hoe dikwijls moet u met David klagen (Psalm 65): „Ongerechtige dingen hebben de overhand over mij”? Hoe dikwijls ontsteekt uw verdorvenheid het rad van uw eerste geboorte? Ja, hoeveel malen neemt u zich voor om tegen de zonden te waken en wordt u overrompeld door uw verdorvenheden? Wat wordt u soms om kleine oorzaken boos. Dan weer overvalt u de zonde van wereldsgezindheid, onder voorwendsel dat het wel geoorloofd is.Gij zijt mensen, zegt God, die het goede dat in u gelegd is, verdooft. U acht het klein en waardeert het niet. U doet er geen winst mee en begraaft het in een zweetdoek. Wat bent u toch ondankbaar voor het goede dat Ik u geef. Gij zijt mensen, zegt God, die Mijn Geest steeds bedroeft en smart aandoet door het ontkennen van al Zijn zaligmakende werkingen die Hij aan u gedaan heeft. U bedroeft Hem door het kleinachten van wat Hij in u heeft gewrocht.

O, veracht de dag der kleine dingen toch niet. Gij zijt mensen, zegt God. U zou Mij wel ter verantwoording willen roepen waarom Ik dit of dat gedaan heb. U zou Mij naar de redenen willen vragen waarom Ik alzo heb gehandeld. O, twist toch niet met de Almachtige. Hij is God, en wij zijn mensen.

Henricus de Frein, predikant te Middelburg(Practicale leerredenen, 1725)