De kardinaal reageerde donderdag met zijn oproep op „de ernstige situatie” waarin christenen in het Arabische land verkeren. Hij pleit voor solidariteit met niet alleen christenen die in Irak zijn gebleven, maar ook met hen die naar buurlanden zijn gevlucht en met christenen in Nederland die familie in het Arabische land hebben.Van het optimisme dat de Iraakse christenen in 2003 na de val van dictator Saddam Hussein hadden, is niets over, schrijft prof. dr. H. G. B. Teule in RKKerk.nl, het officiële orgaan van de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland, van deze week. Moorden op kerkleiders, aanslagen op kerken en de antichristelijke houding van groepen islamitische fanatici hebben ertoe geleid dat duizenden christenen Irak hebben verlaten. Teule werkt bij het Instituut voor Oosters Christendom van de Radboud Universiteit in Nijmegen.

In 2003 woonden ongeveer 400.000 tot 500.000 christenen in Irak. De sindsdien gevluchte christenen wonen onder vaak ellendige omstandigheden in Jordanië en Syrië. Christenen die geen geld hadden om naar het buitenland te gaan, ontvluchtten de hoofdstad Bagdad, de stad met de grootste concentratie christenen, en trokken naar het betrekkelijk veilige noorden van Irak.

De christenen in Irak zijn verdeeld over vier kerken, waarvan er twee, de Chaldeeërs en de Syrisch-katholieken, de paus als hoofd erkennen. In de liturgie gebruiken alle vier de kerken het Syrisch. Buiten de kerk spreken velen een taal die aan het Syrisch verwant is.