De Nederlandse tak van ZeLeM doet daar geen verdere mededelingen over, zo meldt de site manna-vandaag.nl. ZeLeM is officieel een „vereniging ter bevordering van het Messiaanse geloof in Israël.” Het werk in Nederland wordt geleid door de emeritus predikant ds. P. J. Bonhof uit Drachten. In Nederland kreeg het werk eind 2000 een officiële status. Het was daarmee de eerste buitenlandse tak van het Duitse ZeLeM.Klaus Moshe Pülz geldt al jaren als een omstreden man vanwege zijn felle en vaak ongenuanceerde kritiek op andere pro-Israëlorganisaties. Die verwijt hij voortdurend dat ze aan geldklopperij doen en dat ze vervolgens het binnengekomen geld verkeerd besteden.

In Nederland werden de organisaties Middernachtsroep en Christenen voor Israël regelmatig door hem bekritiseerd. In Duitsland moesten Duitstalige pro-Israëlorganisaties het ontgelden. Zo noemde hij ooit Fritz May, destijds verbonden aan de organisatie Christen für Israel (niet verwant aan de Nederlandse organisatie met die naam) een „specialist in bedelbrieven.” En van Ludwig Schneider, de in Jeruzalem woonachtige Duitser die de organisatie Nachrichten aus Israel opzette, zei hij dat die geld van christenen gebruikt „om bankrekeningen van zijn familieclan in Duitsland en Zwitserland te spekken.”

Door Israëlorganisaties en door christelijke media werd Klaus Moshe Pülz door zijn niet-aflatende kritiek inmiddels niet langer serieus genomen. Voor de Nederlandse tak van ZeLeM is de maat nu ook vol.

Bij de ZeLeM-organisatie in Israël brak indertijd een bestuurscrisis uit. Daarover werd slechts meegedeeld dat het bestuur wilde dat Klaus Moshe Pülz, „wegens laakbaar persoonlijk handelen” al zijn functies binnen de vereniging neer moest leggen. Toen Pülz liet weten dat niet te zullen doen, legden vier bestuursleden -die al meer dan 25 jaar bij het werk van Pülz betrokken waren- hun functie neer. Het Nederlandse bestuur besloot vervolgens unaniem om de banden met Pülz te verbreken.

Klaus Moshe Pülz schrijft in de jongste editie van zijn blad Bote Neues Israel dat er een „lastercampagne” tegen hem gevoerd wordt. Hij gaat niet verder in op de beweegredenen van het bestuur om de banden met hem te verbreken. Wel wijst hij erop dat de giftenstroom voor de organisatie als gevolg van de problemen is verminderd.

Eind jaren negentig kende de Duitse tak van ZeLeM ook een periode waarin de giftenstroom sterk terugliep. Klaus Moshe Pülz gaf toen de schuld daarvan aan andere pro-Israëlorganisaties, die te veel inkomsten naar zich toe zouden trekken. Dat noemde hij destijds in zijn blad Bote Neues Israel „een teken van de eindtijd.”