Veracht
De veldoverste Rabsake trachtte de harten van het volk van Israël af te trekken van het vertrouwen op de Heere. Zo schudt en schrikt de ziel soms in het besef van eigen onwaardigheid en zegt: Hebt u Hem vertoornd en verwacht u dan nog enige hulp van Hem? De rede van Rabsake was zeer scherp, nochtans vals. Maar de ziel zegt het tot zichzelf in waarheid.
Als een predikant iemand wil overtuigen om naar de hemel te zoeken, om zo barmhartigheid te verkrijgen, spreekt de ziel tot zichzelf: Zal ik naar God toegaan? O, dat ontroert mij! Is Hij toch niet die grote God Wiens gerechtigheid, barmhartigheid en lankmoedigheid ik misbruikt heb? Is Hij die grote God van hemel en aarde niet, die tegen mij toornig is geweest? Och, met welk een aangezicht kan ik voor Hem verschijnen en met welk een hart kan ik enige barmhartigheid van Hem verwachten? Ik heb tegen Zijn gerechtigheid gezondigd en kan die gerechtigheid mij nu vergeven? Ik heb Zijn barmhartigheid misbruikt en kan die zich over mij ontfermen? Och, welk een hellewicht ben ik!Had ik nooit de middelen van de genade genoten, er zou enige pleitreden geweest zijn. Maar ik heb die barmhartigheid geweigerd aan te nemen en heb het bloed van Christus onder mijn voeten vertreden. Hoe kan ik nog genade verwachten?
Thomas Hooker, predikant in New England (”De ware zielsvernedering”, 1678)
