Klimaatconcert
„Wij -de menselijke soort- zijn op een beslissend moment aangeland. Het is ongekend en zelfs een beetje lachwekkend om te bedenken dat we als soort een bewuste keuze kunnen maken, maar dat is niettemin de uitdaging waar we nu voor staan.” Al Gore, de voormalige Amerikaanse vicepresident, waarschuwt de wereld nog één keer. Eerder deed hij dat met deze woorden in The New York Times en vandaag, op 07-07-07, zet hij die zinnen kracht bij met Live Earth; een muzikaal optreden dat de wereld een hele dag bezig moet houden.
Live Earth is, wat heet, het grootste concert ooit. Het gaat om acht popconcerten waarvan het eerste, in Sydney, al achter de rug is en het laatste vanavond in New York plaatsheeft. Al Gore rekent op honderdduizenden bezoekers en in totaal, via radio, televisie en internet verwacht hij 2 miljard luisteraars.Wat bezielt Al Gore en wat nut dat de mensheid?
Met concerten op vijf continenten wil hij de aandacht van de hele wereldbevolking voor het begin van een driejarige klimaatcampagne. Iedereen die naar Live Earth luistert, wordt opgeroepen een persoonlijke belofte te ondertekenen in de trant van: Ja, ik zal zorgvuldig met mijn energiegebruik omgaan. Dat kan op zich geen kwaad. Sterker nog: Dat zijn we met z’n allen verplicht. Hoe lager het energieverbruik in huis, in verkeer en bedrijf, hoe lager de uitstoot van kooldioxide en dat verkleint weer de kans op klimaatsverandering. Wie goed rentmeester van de schepping wil zijn, zal zich dus makkelijk aansluiten bij Al Gore, ook al is de popmuziek van Live Earth wel het laatste waarvoor je de radio zou aanzetten.
De voormalige Amerikaanse regeringsleider heeft echter meer pijlen op zijn boog. Het stoort hem dat zijn vaderland -lees: president Bush- het Kyotoverdrag voor het tegengaan van klimaatsverandering belachelijk heeft gemaakt. Al Gore vindt dat Amerika de leiding moet nemen in de totstandkoming van een nieuw klimaatverdrag. Dat moet de uitstoot van kooldioxide drastisch beperken zodat de opwarming van de aarde met minstens 50 procent afneemt, meent hij.
Dat is ook geen slecht idee, want Kyoto kan best wat support gebruiken. Sinds het verdrag in december 1997 is gesloten, komen jaarlijks bijna alle staten van de wereld in VN-verband bij elkaar om te proberen nieuwe afspraken te maken voor de verdere beperking van de uitstoot van kooldioxide. Dat proces verloopt uiterst moeizaam. De belangrijkste oorzaak daarvoor is het feit dat president Bush het verdrag in 2001 dood verklaarde, terwijl Amerika wel het land is met de grootste kooldioxide-uitstoot ter wereld.
Daarom kan Al Gore in het vervolg gewoon thuisblijven en daar volstaan met de volgende missie: overtuig de Amerikaanse regering van de noodzaak van deelname aan het Kyotoprotocol en alle landgenoten van het nut van energiebesparing. Naar verluidt is de voormalige vicepresident zelf goed voor een energierekening van 30.000 dollar per jaar.
In het licht van die missie is de organisatie van een wereldomspannend muziekevenement onzin. Dat kost meer, ook aan kooldioxide-uitstoot, dan het opbrengt.
