De hoorzittingen waren op 15 februari in een zwaarbeveiligde rechtszaal in de Spaanse hoofdstad begonnen. Half oktober worden de uitspraken verwacht.Terwijl belangenverenigingen namens de slachtoffers voor een rechtvaardige strafmaat pleitten, vroeg de advocaat van een van de hoofdverdachten, Rabei Osman, in zijn slotpleidooi om vrijspraak. Volgens de strafpleiter snijdt de 40.000 jaar cel die tegen zijn cliënt is geëist geen hout, omdat hij niet veroordeeld kan worden op basis van onbewijsbare beschuldigingen en verdraaide feiten die hem ten onrechte als een extremist neerzetten. Osman heeft herhaaldelijk ontkend dat hij de spreker is in opgenomen telefoongesprekken waarin Osman zou bekennen achter de aanslagen te zitten, het belangrijkste bewijsstuk van de aanklager.

Ook de advocaat van de Marokkaan Jamal Zougam, die enkele van de bommen geplaatst zou hebben, heeft om vrijspraak gevraagd omdat het bewijs tegen zijn cliënt flinterdun is. Volgens zijn raadsman wordt Zougam tot zondebok van het proces gemaakt, omdat hij het grootste deel van de simkaarten verkocht van de mobiele telefoons waarmee de bommen tot ontploffing werden gebracht.

Tegen elk van de acht hoofdverdachten is in deze zaak door het openbaar ministerie 39.000 jaar cel geëist voor 191 gevallen van moord en 1841 maal poging tot moord - het aantal mensen dat bij de aanslagen gewond raakte. De maximumstraf die zij echter volgens de Spaanse wet voor een daad van terreur kunnen krijgen bedraagt veertig jaar, omdat levenslange gevangenisstraffen in de Spaanse wetgeving niet zijn opgenomen.

De rechtszaak nam vier maanden in beslag, waarin 300 getuigen, onder wie 71 deskundigen, werden gehoord. Volgens Pilar Manjon, moeder van een van de slachtoffers en voorzitter van een vereniging van slachtoffers van de aanslagen van 11 maart, vormden de getuigenverklaringen van overlevenden en forensisch experts voor haar het zwaarste deel van het proces. Ze kan zich één vraag van de rechter in het bijzonder nog herinneren: „Waar roken de treinen precies naar?”