De beelden van het meisje, waarop ze te zien is bij een musicalrepetitie op school, werden vorige week door RTV Drenthe uitgezonden in een documentaire over de schokkende moordzaak. Bij de rechtbank in Assen verklaarde de geëmotioneerde moeder vrijdag dat ze geen toestemming had verleend voor de uitzending van de fragmenten.Kan RTV Drenthe zich de boosheid van de moeder voorstellen?
Documentairemaakster Iris Vermeeren van RTV Drenthe: „Ik snap ontzettend goed dat de moeder boos is. Wij schrokken ons wild toen ze afgelopen vrijdag met kritiek op RTV Drenthe kwam. Ik vind dat wij zorgvuldig te werk zijn gegaan. Per brief hebben we de familie ingelicht over de documentaire. Ze wilden die van tevoren niet zien. Wel heeft de familierechercheur, dat is de politieman die contact houdt met de nabestaanden, de documentaire op ons uitdrukkelijk verzoek van tevoren bekeken. Nee, ik heb er geen spijt van dat de beelden zijn uitgezonden. Misschien moeten we in het vervolg nog zorgvuldiger zijn.”

De moeder had de videobeelden van Suzanne op school nog nooit eerder gezien. Was het verstandig ze uit te zenden?
„Door die bewegende beelden krijgt het meisje, slachtoffer van een gruwelijk misdrijf, een gezicht. Meer nog dan bij een foto. Ik denk dat we op een integere manier te werk zijn gegaan, niet op een ranzige SBS-achtige wijze. De beelden van het meisje gaan gepaard met een ingesproken tekst van de leraar die destijds de video van Suzanne heeft gemaakt. Overigens hebben we van kringen rond de familie van de moeder van Suzanne gehoord dat de documentaire op integere wijze is gemaakt.”

De moeder zei de houding van de media respectloos te vinden.
„Ik kan die reactie wel begrijpen als ik verhalen hoor over journalisten die in de tuin bij haar huis stonden, aanbelden of telefonisch contact zochten. Wij van RTV Drenthe hebben nooit bij haar huis staan filmen.”

OV
Gratis openbaar vervoer voor ouderen is in. Na succesvolle experimenten in Tilburg en Delft begint volgende week ook een proef in Rotterdam.

Een mooi gebaar naar ouderen, meenden de Rotterdamse stadsbestuurders, maar dat pakte anders uit. Enkele tientallen senioren -het exacte aantal kan woordvoerster Iris Smid niet noemen- lieten de gemeente verontwaardigd weten geen interesse te hebben. Zij prefereerden de ouderwetse methode van betalen met strippenkaart dan wel contant boven een door de gemeente betaalde chip en haalden daarmee het nieuws.

Het zit ’m in de vragenlijst die de gemeente meestuurde met het pakket waarmee de ouderen hun gratis chip konden aanvragen, legt Smid uit. „Om te weten of de proef effect sorteert, hebben we bij iedereen uit de doelgroep eventuele gevoelens van eenzaamheid gepeild. Door de antwoorden van nu te vergelijken met de uitslag van een tweede meting als de proef is afgelopen, weten we of deze bijdraagt aan het verkleinen van het isolement.”

Is het niet logisch dat sommige ouderen denken: Dat gaat de gemeente niets aan?
„Misschien wel, maar het doel van deze vragen is duidelijk aangegeven. Verder betrof het geen concrete vragen, maar stellingen zoals: Ik mis een echt goede vriend of vriendin, ik ervaar leegte om me heen of vaak voel ik me in de steek gelaten. Bovendien kon de enquête anoniem worden ingevuld.”

Terecht of niet, na de klachten besloot Rotterdam dat deelnemers aan de proef de omstreden vragen mogen openlaten. Smid: „Als mensen het toch te privé vinden, zij dat zo. We hebben 88.000 mensen aangeschreven en verwachten dat de meesten alle vragen beantwoorden. Degenen die dat weigeren, brengen de betrouwbaarheid van de effectmeting niet in gevaar.”

Deze rubriek zal in juli en augustus niet verschijnen.