Dan McCaw, bestuursvoorzitter van het internationale adviesbureau Mercer Human Resource Consulting, zat dinsdagochtend 11 september 2001 in vergadering op een steenworp afstand van wat daarna Ground Zero is gaan heten. „De vergaderruimte op 46th Street keek uit op de zuidzijde van de Twin Towers”, vertelt hij bijna een jaar later op Schiphol, kort na een bliksembezoek aan de Nederlandse vestiging van de multinational.

Hij zag hoe het tweede vliegtuig zich in de toren boorde. Toen begon hij zich ook langzaam te realiseren dat zijn medewerkers in het tweede gebouw meer kans hadden te overleven dan de 300 van Mercers moederbedrijf Marsh & McLennan in de als eerste getroffen toren. Dat hield kantoor in de bovenste etages van het als eerst geraakte gebouw.

Van de Marsh-medewerkers is niemand teruggevonden. Op 9 september is er een herdenking voor familie en vrienden in de ballroom van hotel Waldorf Astoria. De zaal zal volzitten met 1500 mensen. Alle emoties komen dan weer terug, weet McCaw.

„Ik ben nog steeds blij dat onze mensen de instructies van de veiligheidsdiensten die elfde september hebben genegeerd. De security zei: Blijf in het gebouw, er komt alleen maar paniek als iedereen naar buiten loopt. Maar bij de tweede inslag waren de meesten al op weg naar beneden.”

Ongewild werden de bedrijven in de directe omgeving van Twin Towers gedwongen crisismanagement te voeren. Daar waren ze geen van alle echt op voorbereid. Elk bedrijf zal het weer anders hebben gedaan. McCaw licht toe hoe de aanpak van Mercer gaandeweg vorm kreeg.

„Inmiddels lijkt alles bij ons weer op orde. Maar onderhuids is die gebeurtenis nog aanwezig. Het aantal contacten met onze maatschappelijk werkers is in de loop van de maanden sterk verminderd. De meesten hebben de draad snel weer opgepakt. Gewoon aan het werk en je mengen onder collega’s, ziet bijna iedereen als de beste manier om eroverheen te komen. Een week nadien waren, op een enkeling na, alle tachtig weer terug op het werk.

De dag erna, woensdag, hebben we iedereen thuis gebeld. We hebben hun gezegd dat, als ze ertoe in staat waren, ze donderdag welkom waren. We zorgen voor een nieuwe werkplek maar eerst komen we bij elkaar, hadden we gezegd. Ongeveer de helft kwam donderdag onze vestiging aan 46th Street in. Er stond koffie, er was een ontbijt. Het was heel emotioneel. Want hoewel de meesten wisten dat alle tachtig veilig waren, was het zien van elkaar weer iets heel anders.”

Maar het vreemde kwam daarna, vertelt McCaw. „Na een uur van het uiten van emoties draaide de stemming verrassend genoeg om. Oké zeiden ze. Waar hadden jullie ons gedacht. Dan kunnen we weer aan het werk.”

Mensen zijn zeer veerkrachtig, constateert de bestuursvoorzitter. „Het was niet dat ze het zo snel mogelijk wilden vergeten maar meer: Laten we terugkeren tot de normale dingen. Dan kun je die onbegrijpelijke gebeurtenissen beter verwerken. Dwing jezelf weer tot de dagelijkse routine. Als je in een stoel gaat zitten en gaat overdenken wat er is gebeurd, blijf je zitten. Alleen werk helpt. Het verbaasde me eerst, maar ik begrijp het ook”, aldus McCaw.

„Iedereen was de week erna weer aan het werk. Sommigen namen de eerste twee maanden daarna regelmatig een dag vrij. Die mogelijkheid bood het bedrijf hun ook ruimschoots. De emoties kwamen weer naar boven, ze konden niet slapen, dat soort uitingen.

We hebben een telefonische hulpdienst ingesteld. Daar konden ze altijd hun ei kwijt, gewoon iemand die luistert was meestal al genoeg. Een enkeling vroeg om hulp van een therapeut.” Dat nummer is veel gebeld, weet Mc Caw uit de statistieken. De inhoud van de gesprekken kent hij niet, de hulpdienst hield die voor zich. „De cijfers laten echter wel zien dat niet alleen de mensen uit het Twin Tower-kantoor er gebruik van hebben gemaakt, maar ook zij die vanuit ons kantoor in 46th Street de tweede inslag hebben gezien.”

De dingen lijken een jaar na datum weer normaal, constateert McCaw. Maar hij weet zeker dat straks bij de eerste herdenking de emoties weer zullen oplaaien. Dan zal zijn bedrijf opnieuw klaarstaan voor de medewerkers.