De kleinste coalitiepartner heeft daar een stokje voor gestoken. „Zo zijn we niet getrouwd”, riep, bij wijze van spreken, fractievoorzitter Slob op een congres van zijn partij. Zijn waarschuwing aan de PvdA had effect. Op last van fractievoorzitter Tichelaar moest Bouchibti haar handtekening onder het amendement weghalen.Maar de overwinning kan niet meer dan een kleine genoemd worden, als we de totale geschiedenis van de flitsscheiding overzien. Dat de flitsscheiding zou worden afgeschaft, was door het vorige kabinet al besloten. Die afspraak is door de huidige coalitie bevestigd. Hetzelfde geldt voor de verplichting tot het opstellen van een ouderschapsplan.

Om de progressieve oppositie tegemoet te komen, hebben de ministers Rouvoet en Hirsch Ballin het wetvoorstel tot afschaffing van de flitsscheiding aangevuld met enkele vereenvoudigingen van de echtscheidingsprocedure. Dat is, voor wie het huwelijk hoog heeft staan, een achteruitgang. Echtscheiding moet niet vergemakkelijkt, maar bemoeilijkt worden.

Niet meer dan een kleine overwinning is het ook als we beseffen dat in Nederland nog altijd een royale meerderheid van de bevolking van mening is dat echtscheiding gewoon moet kunnen. In een huwelijk waarin men op elkaar is uitgekeken, bestaat er volgens velen geen andere uitweg dan uit elkaar te gaan. In het beste geval erkent men dat deze weg inderdaad schadelijk is voor de aanwezige kinderen. Maar daar heeft men dan het ouderschapsplan voor.

Een wezenlijke overwinning zou pas behaald zijn als deze trend gekeerd werd. Als steeds meer mensen zouden erkennen dat echtscheiding in wezen een heilloze weg is en dat trouw in onze maatschappij veel hoger genoteerd zou moeten staan.

Van zo’n wending is het helaas nog ver vandaan. Daarbij moeten orthodoxe christenen met schaamte erkennen dat zij niet meer dat goede voorbeeld geven dat van hen verwacht zou mogen worden. Recent signaleerde de stichting Schuilplaats dat ook in het Bijbelgetrouwe deel van het volk echtscheiding om andere redenen dan overspel steeds vaker voorkomt.

Door een steeds sterkere focus op het gevoel zien blijkbaar ook veel christenen in het uit elkaar groeien van man en vrouw een legitieme aanleiding tot echtscheiding. Zo beïnvloedt de wereld in hogere mate kerk dan andersom.

Daardoor is er voor de gereformeerde gezindte veel werk aan de winkel. Voor haar vertegenwoordigers in de landspolitiek om te streven naar wetten die zoveel mogelijk beantwoorden aan het Bijbelse ideaal. Maar vooral ook voor ouders, ambtsdragers, jeugdwerkers enzovoort om elkaar op te scherpen in het nastrevenswaardige doel van huwelijkstrouw. Door Bijbelgetrouwheid en gebed. In de hoop dat, meer nog dan in de politiek, in de christelijke gemeente overwinningen mogen worden behaald.