Dat zei de Amerikaanse predikant John MacArthur woensdag tijdens de Leicesterconferentie in Engeland.Voor de mens in de oudheid was het kruis een dwaasheid, aldus MacArthur. „Hoe kon de gekruisigde Christus ook God zijn? Voor de Joden kwam daar bij dat de dood aan het hout door God was vervloekt. De ergernis van het kruis heeft ook niet in de laatste plaats te maken met de proclamatie dat daarbuiten noch voor de heiden, noch voor de Jood zaligheid is.”

Alun McNabb van de Dudley Baptist Church sprak naar aanleiding van Handelingen 4:23-31 over de wekelijkse gebedssamenkomsten, die in de Angelsaksische wereld gebruikelijk zijn. Hij merkte op dat deze samenkomsten vaak slechter worden bezocht dan de zondagse preekdiensten, om van andere doordeweekse vergaderingen maar te zwijgen. De trouw waarmee de doordeweekse gebedssamenkomst wordt bezocht, zegt volgens hem iets over het geestelijke gehalte van de gemeente.

Ook als men in samenkomsten veel zingt en slechts kort bidt, is dat volgens McNabb een teken aan de wand. „Gebed is niet alleen of allereerst onze vragen aan God voorleggen, maar komen in Gods tegenwoordigheid om Hem te verheerlijken. In het gebed mogen we pleiten op Gods eigen woorden. De apostelen prezen in hun gebed de soevereiniteit van God. Een christen mag weten dat God, ondanks zijn zorgen en noden, toch in Christus met hem is.”

I. Hamilton, predikant van de presbyteriaanse gemeente te Cambridge, sprak ’s avonds over Efeze 1:15-23. Wat heeft de kerk werkelijk nodig? „De Geest van wijsheid en openbaring in de kennis van Christus. De bediening van de Heilige Geest in de gelovigen is er allereerst en allermeest op gericht om God beter te leren kennen en niet om ons buitengewone ervaringen te schenken. Veel van Gods kinderen lijken op de blinde die na zijn genezing aanvankelijk de mensen als bomen zag wandelen. Een christen heeft altijd te weinig besef van de hem geschonken voorrechten, terwijl die bepalend zijn voor zijn geestelijk leven.”

De Geest Zelf is de garantie dat de kerk deelt in Christus en Zijn zegeningen, aldus ds. Hamilton. „Hij is als onderpand van de volle zaligheid van de kerk gegeven. Ons staan in het heden wordt bepaald door onze hoop op de toekomst. Dat is voor Gods kerk een vaste hoop.”

De predikant uit Cambridge benadrukte dat de kracht van Christus’ opstanding door de inwoning van de Heilige Geest in de kerk aanwezig is. De kerk overwint de wereld en de anti-christelijke machten niet door aanpassing van de boodschap of het gebruik van allerlei technieken, maar door te leven bij deze werkelijkheid. „Alleen door deze kracht is zij ook in staat tot eer van God te leven. Het doel van de kerk is niet relevant te zijn voor de wereld, maar gericht te zijn op de levende God.”