Natallie Evans spande de zaak aan omdat haar ex-partner niet wil dat zij de embryo’s gebruikt die ontstonden tijdens hun relatie. Nadat bij haar de diagnose eierstokkanker was gesteld, werden door reageerbuisbevruchting zes embryo’s ontwikkeld en ingevroren.Door de behandeling tegen kanker werd Evans onvruchtbaar. Met de embryo’s kon ze alsnog een kind krijgen. Maar de relatie hield geen stand en haar ex trok in 2002 zijn toestemming in om de embryo’s te gebruiken.

Evans had van de hoogste rechters in haar eigen land al nul op het rekest gekregen. Ze beschouwde haar beroepsprocedure bij het Europese Hof als „haar laatste kans” op een baby.

De vrouw vindt dat haar ex-man ooit heeft toegestemd in het maken, opslaan en uiteindelijk gebruik van de embryo’s. Hij kan niet zomaar van gedachten veranderen, redeneerde de 35-jarige Evans.

De rechters van de Grote Kamer van het Europese hof daarentegen vinden dat het recht op een gezinsleven niet opweegt tegen het standpunt van de man die zijn toestemming heeft ingetrokken. Zijn toestemming gold uitsluitend voor het geval dat hij en de vrouw een duurzame relatie zouden hebben.

Haar ex-partner stelde in een eerste reactie dat gezond verstand heeft gewonnen.