Voor het geloof staat er maar Eén centraal, namelijk Jezus Christus en Die gekruisigd. Het geloof roemt nergens anders in dan in het kruis van de Zaligmaker (Gal. 6:14). Aan Hem hebben we genoeg zonder ooit genoeg te krijgen van Hem.Door het geloof in de Heere Jezus Christus delen we in al de geestelijke zegeningen in de hemel in Christus (Ef. 1:3). Daarom is het de omgekeerde wereld om te stellen dat een christen zonder de gaven van de Geest arm is en met de gaven van de Geest rijk, zoals in het charismatische denken wordt gesteld (W. J. Ouweneel, ”Meer Geest in de gemeente”, blz. 14 en 21). We kunnen veel charismata hebben, terwijl we Christus missen (Matth. 7:22). Dan zijn we nameloos arm. We kunnen alle wonderlijke gaven en ervaringen missen, en toch in Christus alles hebben.

Het leven uit de verzoening in Christus stempelt ons verstaan van de Heilige Schrift. Al de Schriften getuigen van Hem (Joh. 5:39). We zien dat het hele Oude Testament tot vervulling is gekomen in de Heere Jezus Christus. De vervulling van het Oude Testament geeft aan het getuigenis van de apostelen een bijzonder karakter. Zij getuigen van het volmaakte heil, het ene offer, dat zondaren eeuwig volmaakt doet zijn in Hem.

De eenmaligheid van het offer van Christus hangt onlosmakelijk samen met de eenmaligheid van de Heilige Schrift en de eenmaligheid van de apostolische periode. De apostelen verrichtten tekenen en wonderen (Hand. 2:43). Zij verrichtten de genezingen niet als wonderdoeners, maar de wonderen waren tekenen. Ze betekenden dat het heil in Christus tot vervulling was gekomen. De wonderen waren geen doel in zichzelf, maar uitroeptekens achter het Woord van het Evangelie (Hebr. 2:3-4).

Charismata
Dit alles betekent dat we het Nieuwe Testament niet een-op-een op het leven van vandaag kunnen overbrengen. Het nieuwtestamentische Woord van God is geen verzameling van levensverhalen, maar alles staat in het perspectief van de gekomen Christus. Dat geldt concreet ten aanzien van de genezingswonderen en de gaven van genezing. Als we lezen over de gaven, is het niet de bedoeling dat we achter die gaven aanjagen. Het „ijveren om de geestelijke gaven” in 1 Korinthe 14:1 kan allerminst veralgemeniseerd worden tot een oproep aan alle christenen. Als Paulus zoiets op het oog heeft, gebruikt hij heel andere woorden. Iedere christen moet naar heiligmaking jagen, maar voor ieder christen geldt niet de opwekking om naar charismata te jagen.

Gemeenschap met Christus maakt ons niet los van de schepping, maar brengt ons terug tot de scheppingsordeningen. Hierin vinden wij onze roeping. Daarin wordt de nieuwe gehoorzaamheid aan God beoefend. Het dienen van God vindt plaats in het ”heilige huwelijk” en het ”goddelijke beroep”. Hierin leren we onszelf te verloochenen en God net zo trouw te dienen als de engelen in de hemelse tempel. Ons hele leven wordt geheiligd door het Woord van God.

Onze oude mens is altijd onder de indruk van het bijzondere. We willen bijzondere werken doen en bijzondere bekeringen meemaken en bijzondere ervaringen meemaken. Maar in Gods Koninkrijk wordt het gewone bijzonder. Bijzondere ervaringen, gaven en genezingen zijn geen tekenen van bijzondere genade. Bijzondere godzaligheid staat niet naar bijzondere dingen, maar is tevreden met de orde die God ons heeft gegeven.

In de vreze Gods hoeven we niet van het ene bijzondere incident naar het andere te jagen. J. I. Packer heeft ergens opgemerkt dat het verdwijnen van de belangstelling voor bijzondere godzaligheid de belangstelling voor bijzondere genezingen en krachten oproept. Het is bijzondere godzaligheid om aan bijzondere verschijnselen te sterven en een innerlijk vermaak te hebben in de wet van God (Rom. 7:22).

Onzekerheid
Als we losweken van deze structuren die God ons in schepping en herschepping heeft gegeven, zijn we snel onzeker door een wonderlijke genezing. De onzekerheid zit niet in de wonderlijke genezing als zodanig, want God hoort ook vandaag onze gebeden boven ons bidden en denken. De onzekerheid zit vooral in de vraag of we vraagtekens moeten plaatsen achter de klassieke theologie. Heeft de Reformatie ons schatten onthouden? Moeten we de gereformeerde theologie relativeren en het manco laten aanvullen met een scheutje charismatische theologie? Zou dit de weg zijn naar een opwekking?

Door de eeuwen heen hebben heidenen en christenen aanspraak gemaakt op de gave van genezing. De Rooms-Katholieke Kerk heeft zich erop beroemd mensen genezen te hebben met de botten van Johannes de Doper en Petrus, delen van het kruis en zelfs flesjes moedermelk van Maria. Het wordt verondersteld dat er in Lourdes talloze wonderbaarlijke genezingen hebben plaatsgehad.

Op vele genezingen is het een en ander af te dingen. Andere genezingen zijn werkelijke wonderen van God. Het is in ieder geval uiterst zeldzaam dat een genezing plaatsheeft zoals het plaatsvond door de apostelen.

Hoe het ook zij, laten we ons niet laten verwarren door bijzondere gezondmaking, maar laat ons geworteld zijn in de gezonde woorden van het geloof. Dan worden we niet geleefd door bijzondere gebeurtenissen, maar door het bijzondere heil in Christus. Dat maakt het gewone aardse leven bijzonder.

De auteur is hersteld hervormd predikant te Katwijk aan Zee en docent dogmatiek aan het Hersteld Hervormd Seminarium aan de Vrije Universiteit.