Israël in zijn rol van slachtoffer en bezetter
UTRECHT - Verlangen naar vrede voor Israël was donderdag zo ongeveer het enige dat de beide sprekers tijdens een forumavond van de reformatorische studentenvereniging Depositum Custodi (DC) gemeenschappelijk hadden. De standpunten van E. J. Brouwer, beleidsmedewerker van de SGP-fractie in de Tweede Kamer, en S. Groag, medewerkster van ”Een Ander Joods Geluid”, lagen -ondanks beider liefde voor het Joodse volk- mijlenver uiteen.
Het thema van de avond was ”Het conflict tussen Joden en Palestijnen”. Groag gelooft dat iedereen in Israël, ook de Palestijnse bevolking, vrede wil. Brouwer vroeg hoe het mogelijk is dat mensen die zo gericht zijn op de vernietiging van Israël dat ze zelfmoordaanslagen plegen, vrede willen. Daarop zei Groag dat die mensen hun leven wilden geven om vrede te krijgen. „Ze plegen aanslagen voor hun familie en vrienden, niet om zomaar mensen te vermoorden.”De Joodse vrouw vindt dat er verschil bestaat tussen kritiek op Israël en antisemitisme. Ze had zelf veel kritiek op Israël en sprak in termen van bezettingsmacht, discriminatie en vertreden van de mensenrechten. Het wordt de Palestijnen volgens haar steeds moeilijker gemaakt om een normaal leven te leiden. „En de veiligheidsmuur maakt het alleen maar erger, omdat die het sociale en economische leven van de Palestijnse bevolking bemoeilijkt.”
Brouwer vindt de muur nodig voor de veiligheid van Israël. Hij stelt dat Israël in het jaar 2000 bereid was tot vergaande concessies, maar dat Arafat de kans op vrede blokkeerde. „Toen de Palestijnen begonnen met de intifada en de zelfmoordaanslagen, bouwden de Joden het hek voor hun eigen veiligheid. De muur is effectief gebleken, omdat er daarna veel minder aanslagen gepleegd zijn.”
Groag vindt dat de Joden een beleid hadden opgezet om de Palestijnen te verdrijven, waardoor deze zich zijn gaan verzetten. „Israël heeft, als het de kans gekregen had, ook de buurlanden de zee in willen drijven.”
Brouwer daarentegen vindt dat Israël slechts verdedigingsoorlogen heeft gevoerd om het vege lijf te redden, zoals in 1948 en zelfs in 1967.
De SGP’er wijst op het groeiende antisemitisme onder moslims in het Midden-Oosten, dat ook door regeringen van bepaalde landen wordt gevoed en op den duur enorme gevolgen kan hebben. De Joodse vrouw ontkent het antisemitisme niet, maar meent dat de boosheid van de moslims jegens Israël gevoed wordt door het beleid van de Israëlische regering.
Ze is geen voorstander van Hamas. „Ik wil een veilig Israël voor de Joden, maar ik zie de terreurgroep Hamas tegenover de staatsterreur van Israël.” Brouwer ziet in Hamas een grote bedreiging voor Israël. Hij hoopt op de komst van een sterke Palestijnse leider om de boel bij elkaar te houden, maar dat zou geen persoon uit de Hamasgelederen moeten zijn.
Groag: „De Palestijnen worden veel te veel onder druk gezet. Laat Israël toenadering zoeken.”
Brouwer: „Zou u met me willen praten als ik zeg dat u geen recht van bestaan heeft?”
Groag: „Als Hamas een voorstel doet, erkent het Israël indirect.”
Brouwer: „Hamas heeft nog nooit vredesvoorstellen gedaan.”
Hoe moet Israël reageren op de dreiging van Iran? Groag: „Israël moet zich niet met Iran bemoeien, want dan wordt de situatie alleen maar erger.”
Brouwer: „Israël heeft recht op zelfverdediging en het heeft niet voor niets onderzeeërs in de Perzische Golf.”
Beiden zijn het erover eens dat Israël snakt naar vrede. Groag hoopt op een land waar Joden en Arabieren vreedzaam zullen samenleven.
Brouwer gelooft in de vervulling van een aantal beloften uit de Bijbel die ervan spreken dat Joden en heidenen zich tot God zullen bekeren. „Dan zal er vrede zijn.”
