Stad Gods
De reden van deze tranen van Jezus was het gezicht op Jeruzalem. Het gezicht van de vrede deed deze Hemeling schreien en tranen storten. Aanzien doet gedenken en dit gedenken krenkt Zijn hart. Deze hemelse Medicijnmeester zag Zijn doodzieke stad. Hij zag haar niet zoals Hij Petrus zag in de zaal met de genezende ogen van Zijn genade. Hij zag haar alleen met Zijn lichamelijke ogen, gelijk Hij Judas zag, hem vragende: „Vriend, waartoe zijt gij hier gekomen?”
Zo vragen hier zijn tranen: Jeruzalem, Jeruzalem, gij die de profeten doodt en stenigt, waartoe zo veel gejuich? Verraadt gij de zoon van God met een kus en met een Hosanna? Ik zie een gezicht des vredes, Jeruzalem, en Ik voorzie binnen korte tijd een gezicht van onvrede binnen uw muren. Hij zag op haar verwoesting!Het voorwerp was hier Jeruzalem, een gezicht van vrede. Ja, de stad was eerst Gods lieveling, de appel van Zijn oog. Die deed nu Christus’ oogappel overvloeien van tranen.
Die stad wordt soms genoemd de stad Gods, de appel van Zijn oog, een vorstin onder de heidenen. Wat was er in die stad waar Christus over weende? Is het omdat Hij daar zou gekruisigd worden? Neen, dat niet zozeer. O dochteren van Jeruzalem, ween niet over Mij, maar ween over u en over uw kinderen.
Casparus de Carpentier, predikant te Amsterdam (”Tranen-vloet Jesu Christi”, 1661)
