Nadat hij 394 van de 445 stemmen had gekregen, moest Fortuyn zich door een haag van camera’s een weg naar het podium banen. Daar vierde hij uitbundig feest. Herhaaldelijk onderbroken door ovationeel applaus sprak hij zijn partijgenoten toe, waarbij hij zichzelf presenteerde als een gevoelig mens, maar wel één „die zegt wat hij denkt en doet wat hij zegt." Als klap op de vuurpijl salueerde Fortuyn in de richting van de mensen die hem verkozen hadden en liet weten „at your service" te zijn.

„Wij willen een nieuwe politiek", aldus Fortuyn in zijn eerste speech als lijsttrekker. „We willen het land teruggeven aan de mensen in het land." Volgens hem hebben de paarse kabinetten enorme kansen laten liggen om de problemen in onderwijs, zorg en veiligheid aan te pakken. Er is veel te veel bureaucratie en er zijn veel te veel managers, vindt Fortuyn. Volgens hem is nodig dat een kwart van al het management in het onderwijs, in de zorg en bij de politie wordt weggesaneerd.

Fortuyn hekelde ook het „subsidiesocialisme" van vooral de PvdA. Dat heeft er volgens hem toe geleid dat miljoenen mensen niet meer weten „hoe plezierig het is iets te ondernemen." Die mensen staan aan de kant en vangen hun geld bij het loket van de overheid. „Weg bij dat loket", luidt de remedie van de kersverse lijsttrekker van Leefbaar Nederland. „Daar krijg je wel je geld, maar moet je ook je ziel inleveren."

Ook andere partijen, zoals bijvoorbeeld de VVD, ijveren voor dergelijke punten, gaf Fortuyn toe. Maar ze zijn niet zo radicaal als hij. Met Leefbaar Nederland wil hij „de ramen in de achterkamertjes" openzetten. En dat wil hij doen in de traditie van de partij die de VVD was onder lijsttrekker Wiegel en met de revolutionaire denkkracht van voormalig D66-leider Van Mierlo, „mijn verre voorganger."

Daarvoor heeft Leefbaar Nederland in de eerste plaats veel zetels nodig. Partijvoorzitter Nagel gaat ervan uit dat Fortuyn er voor zijn partij twaalf kan binnenslepen. De Utrechtse politicus en zanger Henk Westbroek –die Fortuyn graag als rechterhand op nummer twee wil hebben, maar die (nog) niet wil– denkt al aan 25 zetels. Fortuyn zelf wil zich niet vastleggen. Wel zei hij dat hij het werk in de Kamer na een slecht verkiezingsresultaat als corvee zal beschouwen.

Opponenten
Fortuyn had bij de lijsttrekkersverkiezing weinig te duchten van de reeks opponenten die ook in was voor het lijsttrekkerschap. Een aantal kandidaten en ex-kandidaten was boos dat het bestuur van Leefbaar Nederland zich aan de kandidatuur van Fortuyn had verbonden. Aanvankelijk leek het er daarom op dat het zondag een nogal tumultueuze vergadering zou worden.

Voorzitter Nagel leidde het partijcongres echter met strakke hand. Meteen bij aanvang van de vergadering vroeg hij de leden of het partijbestuur nog steeds op hun vertrouwen kon rekenen. Hij las een brief voor die diverse boze dissidenten hadden opgesteld. De brief werd met hoongelach ontvangen en het was duidelijk dat het bestuur met alle vertrouwen kon doorgaan.

De dissidenten verlieten het partijcongres. Onder hen bevond zich het Groningse oud-statenlid Sjon Lammerts, die als oud-SP-politicus enkele maanden geleden nog een serieuze kanshebber voor het lijsttrekkerschap was. Lammerts zegde zijn lidmaatschap van Leefbaar Nederland op en waarschuwde dat die partij de VVD „rechts heeft ingehaald."

Asielquotum
Voorzitter Nagel en lijsttrekker Fortuyn toonden zich erkentelijk voor de eensgezindheid die het partijcongres aan de dag legde. Eensgezindheid was er niet alleen bij de verkiezing van de lijsttrekker, maar ook bij de vaststelling van het verkiezingsprogramma. Wel stemde het congres tegen het idee dat jaarlijks maximaal 10.000 asielzoekers in Nederland een verblijfsvergunning kunnen krijgen. Fortuyn reageerde laconiek op het sneuvelen van het pikantste programmapunt. Het congres kan hem niet dwingen zijn verstand uit te schakelen, reageerde hij.