De bekende stellingen werden ingenomen. Natuurlijk zou de SGP zijn handtekening niet onder dit regeerakkoord zetten. Natuurlijk zou de SGP geprobeerd hebben meer nadruk te leggen op de ethische paragraaf van het regeerakkoord. Natuurlijk kun je als regeerder geen verantwoordelijkheid dragen voor het feit dat dagelijks honderd ongeboren kinderen worden gedood in de moederschoot. Natuurlijk zou de economische paragraaf meer gericht zijn op duurzaamheid en natuurlijk zou er minder potverteerd worden als… de SGP in de regering zat.Maar dat is het hem nu juist. De SGP zit niet in de regering en met een deel van deze standpunten zal de SGP nooit in de regering komen. Dat geeft ook niets, want als je eerlijk voor deze standpunten uitkomt ben je voor velen nauwelijks een serieuze gesprekspartner. Daarvoor hoeft de SGP zich niet te schamen.

Voorstanders van deelname verdedigden juist de gesloten compromissen. Het was het meest haalbare, vanuit de minderheidspositie, en het stempel van de CU is duidelijk waarneembaar. Dat de CU voor deze lijn kiest, is niet verbazend. Als de beide partijen hetzelfde dachten, hoefde de CU niet te bestaan. Het bewijst het bestaansrecht van beide partijen naast elkaar.

Ik denk terug aan de formaties van de paarse kabinetten. Toen woei er een gure wind voor alle partijen die iets met christenen te maken hadden. Twaalf jaar geleden kwam het CDA zelfs voor acht jaar buitenspel te staan. In die periode werd allerlei libertijnse wetgeving ingevoerd, waarvan de wrange vruchten nog steeds geproefd worden. Vier jaar geleden beklaagde Bos zich over de gure wind voor de sociaaldemocraten. Drie maanden geleden zou het niemand verbaasd hebben als de PvdA samen met de SP een kabinet zou hebben gevormd. Nu zitten de christendemocraten en de sociaaldemocraten samen in het kabinet met een van de kleine christelijke partijen. Een gure wind voor de liberalen of de socialisten? Ook een gure wind voor orthodoxe christenen?

Ten diepste valt dat wellicht mee. Vanuit ons gezichtspunt is het voor iedereen goed als Gods wetten worden nageleefd. De samenleving zal er wel bij varen.

Er zijn ook andere geluiden. De liberale hoek klaagt steen en been over het potverteren en de slechte economische onderbouwing van dit kabinet. De progressieven zeuren over de ”rouvoetisering” van de samenleving. Volgens de progressieven wordt de klok decennia teruggezet. Er verscheen een spotprent waarop een weg te zien was waarop tol geheven werd als je geen embleem van een vis op je auto had.

Ik moest opeens denken aan Noord-Korea. Als je daar met een vis op je denkbeeldige auto zou rijden, moet je levenslang in een strafkamp. Er zijn daar naar schatting 200.000 tot 300.000 christenen, van wie er tienduizenden in een strafkamp zitten (de schattingen lopen op tot 1 op 4 christenen die gevangen zit). Eerlijke verkiezingen zijn er niet. Vader en zoon Kim worden als god vereerd. Zelfs hun zogenaamde stille tijd besteden Noord-Koreanen aan de verering van hun leiders. Het hele leven is doordrenkt van de Juche-ideologie. Democratie en een meerpartijenstelsel is ondenkbaar. Compromissen hoeft dan ook niemand te sluiten.

Toen ik deze onderwerpen met elkaar in verband bracht, kwam mij de discussie over het onderhandelingsresultaat voor de CU nogal bekrompen over. Natuurlijk hebben wij te maken met onze situatie, waarin wij het beste moeten zoeken. Behalve voor kritiek moet er ook ruimte zijn voor dankbaarheid. Voor zover nu te overzien valt, is het klimaat voor orthodoxe christenen in Nederland beduidend minder guur dan bij het begin van de paarse kabinetten. Zelfs toen was ons land nog een paradijs vergeleken met Noord-Korea.

De auteur is arts in het Universitair Medisch Centrum Groningen.

Reageren? gedachtegoed@refdag.nl.