Drie thema’s springen er in het ambtelijk werk van ds. A. Wagenaar uit: prediking, pastoraat en kerkrecht. „Preken is mijn lust en mijn leven, hoe moeilijk, hoe onmogelijk dat soms ook is. In de erediensten heb je een uitgelezen gelegenheid om aan veel mensen tegelijk het Woord van God te verkondigen. In de prediking gaat het over Jezus Christus en Dien gekruisigd. Of, om het met Johannes te zeggen: „Hij staat midden onder ulieden, Die gij niet kent.” We moeten Hem dus léren kennen. Dat is geen vanzelfsprekendheid, maar dat moet wel gebeuren. Dat mag ik iedere zondag aan de gemeente verkondigen.”Pastoraat is voor een predikant wel zo’n beetje het mooiste dat er is, zegt ds. Wagenaar. „Te midden van de gebrokenheid van het leven biedt het Woord houvast, uitkomst, altijd weer. Ik wil er graag bij zijn, als mensen lijden, als er pijn is, of als er spanningen zijn. Dat is een Bijbelse opdracht. Jezus heeft ons dat voorgedaan. Hij Die onze ziekten en plagen gedragen heeft, Hij was mensen ook altijd heel nabij, in moeiten en verdriet.”

Ds. Wagenaar is binnen zijn kerkverband secretaris van het deputaatschap kerkorde en kerkrecht. „Dit deputaatschap houdt zich bezig met, zeg maar, de verkeersregels in de kerk. Die zijn, mits goed en pastoraal toegepast, van groot belang. Een goede kennis van de Dordtse Kerkorde kan voorkomen dat er kerkelijke ongelukken plaatsvinden, of dat bij verdrietige voorvallen de wereldlijke rechter eraan te pas moet komen. De kerkorde is natuurlijk geen Bijbel, maar is wel een verwoording van geestelijke principes, voortkomend uit het Woord zelf. In de erkenning dat niet alle christelijke gereformeerde kerken het in alles eens zijn, zeg ik toch: Kerkrecht kan de eenheid dienen.”

Friesland
Wagenaar werd op 9 april 1955 geboren op een boerderij in het Friese Oostermeer. Kerkelijk behoorde het gezin tot de christelijke gereformeerde kerk van Drogeham. De boerenzoon had zoiets als dierenarts willen worden, maar de vraag van de broeder uit Drogeham, of hij geen dominee moest worden, bracht alles aan het wankelen. „Dominee worden, dat was nog nooit in me opgekomen. De gedachte alleen al! Het leek me niks. Toch kwam ik er niet meer van los. En toen alle andere deuren een voor een dichtgingen, was het me duidelijk waar het heen moest.”

In 1973 zat hij „heel onzeker” in Apeldoorn voor het admissie-examen. „In een sfeer van welwillendheid werd ik toegelaten tot de studie voor predikant. Ik had echt niet zo heel veel theologische kennis, kende mijn catechismus wel, maar veel meer bagage had ik niet.”

Met respect spreekt ds. Wagenaar over zijn hoogleraren. „In het kort: prof. dr. J. P. Versteeg en prof. dr. B. J. Oosterhof brachten mij een grondige aandacht voor de exegese bij. Bij prof. dr. J. van Genderen kregen we een stevig stuk dogmatiek mee. Van prof. dr. W. H. Velema leerde ik hoe belangrijk een eerlijke bewogenheid in de prediking is. En prof. dr. W. van ’t Spijker was voor mij een vriend, een vader, een mentor. Hij had veel aandacht voor het pastoraat. Zijn motto was altijd: Eerst goed luisteren, daarvoor heb je twee oren gekregen, en daarna: voorzichtig spreken.”

Boerenkomaf
Zijn boerenkomaf is nog altijd in zijn prediking te horen, denkt ds. Wagenaar. „Op een boerenerf beweegt heel veel van de schepping. Ik kijk in de krant net zo enthousiast naar het weerbericht als naar het beroepingswerk. Het leven dicht bij de natuur en de afhankelijkheid van de weersomstandigheden hebben mijn levensinstelling mede bepaald. In de prediking en in het ambtelijk gebed neem ik haast vanzelfsprekend de zegeningen en de zorgen van het boerenleven mee.”

Ds. Wagenaar diende twee gemeenten: Mussel, in de provincie Groningen, en Aalten, in de Achterhoek. Over het beroepingswerk zegt hij: „Blijkbaar ben ik nogal honkvast. Ik moet de stellige overtuiging hebben dat ik ergens anders heen moet. Als dat niet zo is, is het voor mij: Bij twijfel niet inhalen. Beroepingswerk blijf ik spannend en ingewikkeld vinden, maar je leert het vanzelf om je weg aan de Heere over te laten. Soms bleef een beroep op afstand staan. Een andere keer kwam het ook heel dichtbij, zo dichtbij dat we in gedachten onze koffers al gepakt hadden, maar dan kwam toch de overtuiging terug dat ik de gemeente waar ik stond als het ware weer terugkreeg van de Koning van de kerk. Kennelijk vindt de Heere het wijs om mij langere tijd op één plaats te laten dienen. Hij weet ook het beste wat in Zijn plan past.”

Pretentieus
Bij zijn jubileum, dat zaterdag en zondag wordt gevierd, zegt ds. Wagenaar: „Hoe groot is God. In het begin dacht je als jong predikant overal wel een Bijbeltekst bij te kunnen bedenken. Gaandeweg leer je meer ootmoed en bescheidenheid, want wij kunnen niet in Gods boeken kijken. Laten we niet de pretentie hebben dat we God kunnen vatten in onze kleine theologische denkkaders. God blijft onmetelijk groot. Soms is dat pijnlijk, als je dingen niet begrijpen kunt. Dan bid ik: „Heere, wat zou ik graag meer van Uw bedoelingen leren kennen.” Soms is dat ook een troost, dat je Zijn grootheid aanbidden en bewonderen mag. Hij is veel groter, veel machtiger dan wij. Hij heeft Zijn eigen plan met deze grote wereld, en met mijn kleine leven. Laat Hem besturen, waken, ’t is wijsheid wat hij doet. Daarmee is alles gezegd.”

Levensloop
- Geboren op 9 april 1955 in Oostermeer (Friesland).

• Verbonden als pastoraal werker aan de cgk van Heerenveen in september 1978.

• Bevestigd als predikant van de cgk te Mussel op 22 januari 1982.

• Bevestigd als predikant van de cgk te Aalten op 6 maart 1992.