Uit nieuwe peilingen blijkt dat mensen het huwelijk nog altijd als het ijkpunt van een relatie beschouwen. Is hier sprake van een generatieconflict met de liberale ”hippiegeneratie”, of is er gewoon sprake van een modegril?Een enquête over het huwelijk, verricht door het bureau YouGov onder 8000 Britten, komt met een aantal opvallende conclusies. Zo blijkt dat trouwen in Groot-Brittannië weer helemaal terug is van weggeweest. Maar liefst 45 procent van de echtparen vindt dat de wetgeving rond echtscheiding strenger moet worden. Slechts 21 procent is hier tegen. Ook vindt een grote meerderheid van de respondenten dat een huwelijk een levenslange verplichting betekent, terwijl een kwart het hier niet mee eens is.

Daarnaast leiden getrouwde mensen over het algemeen een gelukkiger leven. Van de mensen die getrouwd zijn geeft 72 procent aan „blij en tevreden” te zijn, tegen 48 procent van de gescheiden mensen.

Zes van de tien getrouwden zeggen in het huwelijksbootje te zijn gestapt omdat zij meenden de ware te hebben gevonden. Deze beweegreden steekt daarmee met kop en schouders uit boven mogelijke andere motieven, zoals een kinderwens of druk vanuit de familie.

Het merendeel van de respondenten beschouwt samenwonen en in het huwelijk treden dan ook niet als gelijkwaardig. Zelfs onder samenwonenden wordt het huwelijk als het ideaal gezien - 16 procent tegenover 10 procent vindt trouwen beter.

Deskundigen hebben verschillende verklaringen voor de opbloei van het huwelijk. Professor Janet Reibstein, psycholoog aan de universiteit van Exeter, ziet het als gevolg van vele jaren excessief hoge scheidingspercentages. „De jaren ’50 en begin jaren ’60 waren een gouden tijd voor het huwelijk”, stelt Reibstein. „Daarna ging het snel bergafwaarts. We kunnen nu zien wat dertig jaar van hoge scheidingspercentages met de samenleving heeft gedaan. Een hele generatie dertigers wil niet dezelfde fout maken die hun ouders begingen, zij willen het beter aanpakken.”

De Amerikaanse psycholoog dr. John Gray spreekt van de „traumageneratie.” „Die wil hun kinderen niet aandoen wat hen in hun jeugd is aangedaan”, aldus Gray. „Er is dus zeker sprake van een protestgeneratie, maar dan op een andere manier dan vroeger. Het gaat om jonge mensen die relatieproblemen wel aan durven te pakken. Ik krijg ook steeds meer cliënten die bij mij aan de bel trekken als er moeilijkheden zijn.”

Professor John Worrall gelooft niet in zo’n generatieconflict. Volgens de Londense socioloog zijn huwelijken stabieler geworden door een langere periode van samenwonen vooraf. De herwaardering van het huwelijk noemt hij „een raadsel.” „Ik denk niet dat je het af kunt leiden uit een serie individuele besluiten”, stelt Worrall. „Het is gewoon weer een trend, iets wat je ”moet doen” als je zo rond de dertig bent en deel uitmaakt van de goed opgeleide middenklasse.”