Groot-Brittannië geldt in de Verenigde Staten voorlopig als de enige Europese bondgenoot bij een aanval op Irak. De Amerikaanse president George W. Bush spreekt zich steeds openlijker uit voor een preventieve militaire aanval op Irak, omdat dit land met zijn chemische en biologische wapens een bedreiging voor de wereldvrede zou vormen.

Op Groot-Brittannië na zijn de meeste EU-landen tegen (zoals Frankrijk en Duitsland) of hebben nog geen zweem van een standpunt (Nederland). De EU als geheel wil in september een standpunt innemen. Maar ook in Londen kalft de steun voor Bush met de week af.

De Schotse Labour-parlementariër Galloway keert zich al jaren tegen de maatregelen van de internationale gemeenschap tegen Irak. „Er zijn 23 miljoen Irakezen die de kans lopen te sterven louter en alleen omdat het Westen niet van hun regering houdt. Dat is immoreel. Om het land te steunen heb ik sinds 1993 al diverse bezoeken aan het land gebracht. In 1994 had ik Hussein ook al ontmoet. Toen ik vorige week donderdag bij hem was, ontmoette ik hem dus voor de tweede keer.”

„Verder heb ik gesproken met de minister van Buitenlandse Zaken en de vice-president. Ze zingen allemaal hetzelfde liedje. Ze hopen het beste, maar bereiden zich voor op het ergste.”

Hoe wist u tot Hussein door te dringen?

„Ik heb al lang een centrale rol in de internationale campagne tegen de sancties. Vóór de Golfoorlog had ik me nooit zo met het land beziggehouden. Maar toen die oorlog uitbrak, was ik er al tegen. Dat conflict had gemakkelijk op Arabisch niveau kunnen worden opgelost.”

„Die eerste Golfoorlog is nu al tien jaar achter de rug. Maar de situatie in het Midden-Oosten is er natuurlijk niet beter op geworden. Van Israël tot Afghanistan zijn er gewapende conflicten in dat gebied. Een nieuwe Golfoorlog is alleen maar olie op het vuur. Het is ook opvallend dat veel Arabische regeringen steeds probeerden bevriend te blijven met Amerika, maar nu afhaken.”

President Bush zegt dat Irak massavernietigingswapens heeft en daarom de wereldvrede bedreigt.

„Iraks buren zijn daar blijkbaar niet zo bang voor, anders zou men Bush wel steunen in zijn aanvalsplannen. Het Internationaal Atoomagentschap heeft Irak ook ’schoon’ verklaard als het gaat over het ontwikkelen van atoomwapens. Daar is dus geen bewijs voor. Voor de chemische en biologische wapens geldt dat de Amerikaanse wapeninspecteur Scott Ritter het onmogelijk acht dat Irak over zo’n groot wapenarsenaal beschikt. Hij kan het weten uit waarneming. We moeten besluiten wie we willen geloven: degenen die de oorlogstrom roeren of de deskundigen. Ik heb geen verstand van wapens en luister daarom graag naar deskundigen.”

„In dit licht vind ik het ook heel zwak dat het huidige hoofd van de VN-wapeninspectie, Hans Blix, vorige week heeft geweigerd in te gaan op het aanbod om weer om de tafel te gaan, nadat de inspecteurs in 1998 zijn vertrokken. Op die manier konden we de inspecties weer vlot krijgen. Het is duidelijk dat Washington geen inspecties wil, maar een invasie. Daarom hebben de Amerikanen de hele VN gekaapt voor hun eigen doelen.”

Is Saddam Hussein inderdaad de dictator die men zegt dat hij is?

„Natuurlijk is hij een dictator. Alle Arabische leiders zijn dictators. Er is er maar één die democratisch is gekozen en dat is de Palestijnse leider Yasser Arafat. Juist hem wil Bush nu wegwerken. In ons verzet tegen de sancties tegen Irak pleit ik ook steeds voor een socialistisch-democratisch bewind in Bagdad. De vraag op dit moment is of de wereld moet worden geregeerd door internationale gerechtigheid of door macht. Als macht ook recht is, zoals Bush lijkt te denken, stimuleert dat alle wereldleiders zich zo op te stellen.”

Hoe wordt er in uw Labourpartij gereageerd op uw bezoek aan Irak, juist omdat uw partijgenoot premier Blair sympathiek lijkt te staan tegenover president Bush?

„Blair is nog met vakantie, dus van hem heb ik geen reactie. Van de collega’s in het Lagerhuis is er overweldigende steun voor mijn actie. Tweederde van het Britse publiek is tegen een aanval op Irak. Binnen onze partij is dat alleen nog maar sterker.”

Toch lijkt Blair maar moeilijk afstand te kunnen nemen van president Bush.

„Vanzelfsprekend heeft Groot-Brittannië een speciale verhouding met de Verenigde Staten. We delen de taal en hebben historische banden. Maar je moet nooit een vriend toestaan dronken achter het stuur te stappen. Blair moet dat voorkomen en desnoods de sleutel pakken. Ik kan me niet voorstellen dat Blair aan deze oorlog meedoet, terwijl de publieke opinie overduidelijk tegen is. Zelfs binnen de Conservatieve Partij steunen enkele kopstukken de vredespartij.”

Verwacht u een directe reactie van Blair op uw reis?

„Ik ga vragen om een onderhoud en verwacht dat ik dat krijg. Ik vertel hem dan wat ik nu zeg, en voeg er nog wat andere zaken aan toe, waarover ik nu zwijg.”