Wereldberoemd is ze geworden, de witte schimmel uit Marrum. Het paard staat centraal op de beste Nederlandse nieuwsfoto van 2006. Fotograaf Laurens Aaij won er de Zilveren Camera mee. De witte viervoeter figureerde vorig jaar in de redding van een groep paarden. De dieren werden bedreigd door het wassende water. Volgens de jury was het witte paard op de foto, te midden van zijn zwarte soortgenoten, een symbool van hoop. Gerben en Aukje Visbeek uit Marrum, eigenaars van natuurrecreatiecentrum De Seedykstertoer, zijn gefascineerd door het witte dier. Vorige week kocht Gerben het paard van Piet Lootsma. „Toen ik de foto zag, werd ik daar eigenlijk een beetje stil van. Dat witte paard, tegen de achtergrond van de donkere lucht. Ik dacht: Er kan nog wel een paardje bij. We hebben nog wel een box voor het dier.”

Het paard als publiekstrekker?
„Een beetje wel. Maar het is niet de bedoeling dat iedereen die dat wil maar op de rug van de merrie kan zitten. We doen niet iedere vijf minuten het hek open voor belangstellenden. Het paard staat nu in de box, net als de andere paarden. Ze is zwanger en verwacht in mei een veulentje.”

Er is hysterie rond de paarden van Marrum losgebarsten?
„Het is niet mijn bedoeling een hype te maken. De media kloppen het verhaal nogal op. Bij de reddingsactie waren ook veel te veel mensen betrokken. Met een paar mensen die er verstand van hebben, was het ook wel gelukt de paarden te redden.

Ik heb iets met dieren. Achter elk paard dat bij ons staat, zit een verhaal. En God heeft de mens ook gevraagd om op de dieren te passen.”

Minister Veerman heeft de paarden die bij de reddingsactie betrokken waren, gelauwerd. Overdreven?
„Ik vind het fantastisch wat de amazones hebben gedaan. Maar dat vervolgens de paarden worden onderscheiden, is wel wat overdreven. Het had wel iets minder gekund.”

Rage
Stel, je loopt door de stad en ziet een bekende Nederlander. Stel, je denkt: Hé, wat apart. Stel, je denkt: Wat leuk als ook anderen weten dat ik die bekende Nederlander in de stad gezien heb. Als je dat allemaal denkt en verder helemaal niets te doen hebt, sms dan je onverwachte ontmoeting met de bekende Nederlander naar de redactie van Vipspotting VOF.

Vipspotting is een bedenksel van een club vrienden. Ze zijn afkomstig uit „de internethoek.” Tijdens een etentje kreeg een van hen van zijn broer ooit het sms’je: „Raad eens wie ik nu gezien heb.” Dat vonden ze zo aardig dat ze een website gingen ontwerpen die alle vergelijkbare sms’jes registreert en bewaart.

Zelf iets versturen of andermans sms’jes bekijken, is intussen een ware rage. Wie zag je lopen, wanneer en waar? „Sommige melders reageren incidenteel, maar we hebben ook een club actieve spotters”, zegt een initiatiefnemer/woordvoerder. Hij wil niet met zijn naam in de krant.

Sms’en wie je zoal ziet, is dat geen zinloze tijdsbesteding?
„Voor sommige mensen misschien wel, maar voor heel veel anderen zeker niet.”

Als een paparazzi achter iemand aanhollen, dat is toch een dwaze vertoning?
„Dat is zeker niet onze opzet. Ons uitgangspunt is dat het moet gaan om de toevallige spot. Het sportieve element moet dus de boventoon voeren. Als iemands meldingen steeds op dezelfde persoon betrekking hebben, bijvoorbeeld omdat het zijn buurman is, spreken we hem daarop aan.”

Decadentie of persoonsverheerlijking, onder welke noemer moeten we deze rage scharen?
„Uiteindelijk is het een kwestie van vrije nieuwsgaring. Ontmoetingen in openbare gelegenheden mogen -mits onverwacht- dus vrijelijk worden gemeld.

Een bekende Nederlander die in het verpleeghuis een bezoek bracht aan een ernstig zieke moeder? Dat mag best op de website, want met bladen als Privé en Story raakt dat ook zonder ons wel bekend.”