Droefheid
De zonden der stervelingen hebben de zondvloed over de wereld gebracht. De wateren van de zondvloed hebben wederom de zonde der wereld uitgezuiverd. Daarin hebben zij enige gelijkenis met onze doop. Daar de zonde het meest schijnt te heersen tot de dood -„Want de prikkel des doods is de zonde”- is de dood de verdelging van de zonde.
Droefheid is het kwaad dat uit de zonde is, het is de knaging van het ongerust gemoed. Maar ook is er iets goeds in, namelijk de plicht van de consciëntie, die de mens niet toelaat de zonde over het hoofd te zien. Zij stelt de zonde voor ogen als een verdoemelijk en verderfelijk kwaad.Er is tweeërlei droefheid, namelijk een slaande consciëntie, als bij Achab, en een wedergeboren en gereinigde consciëntie, die een heilige haat in zich heeft tegen de zonde. De eerste is geestelijkerwijze geheel kwaad, want haar verstand en consciëntie zijn bevlekt. De tweede is geestelijkerwijze goed: „Nu verblijd ik mij niet omdat gij bedroefd zijt geweest, maar omdat gij bedroefd zijt geweest tot bekering.” De eerste is een droefheid die de mensen naar wereldse dingen trekt. De ware droefheid ontstaat echter uit een haat tegen de zonden.
H. Witsius, predikant en professor te Utrecht (”Practicale Godgeleerdheid”, 1731)
