Toen Raul op 31 juli aantrad, werd er rekening gehouden met matiging. Maar hij blijkt even hard op te treden tegen politieke tegenstanders.„De toestand op het vlak van burgerrechten en politieke en economische rechten bleef in 2006 negatief”, zegt de CCDHRN in een rapport. „De voorlopige regering heeft niets ondernomen om de situatie te verbeteren.”

Elizardo Sanchez en Carlos J. Menendez, ondertekenaars van een persmededeling waarin de cijfers bekend werden gemaakt, wijten de „verlamming” op het eiland aan het feit dat Fidels beleid nog altijd „naar de letter” wordt uitgevoerd.

De CCDHRN publiceert elk halfjaar een lijst met namen van gevangenen die werden bestraft „om politieke of sociopolitieke redenen.” Dat het aantal gevallen het afgelopen jaar terugliep van 333 tot 283, kan er volgens de commissie mee te maken hebben dat de regering het aantal politieke gevangenen wil terugbrengen „door minder straffen uit te spreken en sommige gevangenen vrij te laten.”

Volgens de CCDHRN verandert de repressie daarmee alleen van aard. „Lange gevangenisstraffen en nieuwe vervolgingen worden vermeden, maar anderzijds zien we meer korte arrestaties, intimidatie, aanvallen door groepen regeringsaanhangers en vermaningen door de politie”, zegt Sanchez.

Op korte en middellange termijn kan de situatie volgens hem nog verslechteren, „tenzij er een wonder gebeurt en de regering de modernisering van de politiek, het gerecht, de economie en de culturele sfeer in werking zet.”

De CCDHRN zegt dat het regime in Havana de rechten van zijn burgers op uiteenlopende terreinen blijft beperken. Mensen kunnen zich niet zomaar verenigen, kunnen niet zeggen wat ze willen, de pers is niet vrij en vrije betogingen zijn niet toegelaten, vrij ondernemerschap wordt beperkt en onafhankelijke vakbonden en politieke partijen bestaan niet.

Niet iedereen in de Cubaanse oppositie is het eens met de analyse van de CCDHRN. De Arco Progresista, een coalitie van gematigde dissidenten, zegt dat politieke tegenstanders van het regime de laatste maanden minder worden lastiggevallen. Volgens woordvoerder Manuel Cuesta Morua leveren vergaderingen van dissidenten achter gesloten deuren geen problemen meer op en zijn sommige arrestanten die zonder proces werden vastgehouden, op vrije voeten gesteld. De grens ligt volgens hem allicht bij acties op de straat. De regering kan geen betogingen toelaten „die een kettingreactie kunnen veroorzaken en uit de hand zouden lopen.”

Dat Cuba veel politieke gevangenen telt, daarover zijn alle mensenrechtenorganisaties het eens. De cijfers verschillen wel sterk. Amnesty International erkent 78 mensen van de lijst van CCDHRN als gewetensgevangenen. De Cubaanse Coördinatie van Politieke Gevangenen (CNPP), een andere dissidente organisatie, telde eind 2006 339 politieke gevangenen, 77 minder dan in 2005.

De Cubaanse regering wuift de cijfers van Cubaanse groepen weg. Volgens haar worden alle dissidenten betaald door de VS, de gezworen vijand van het Cubaanse regime. Havana zegt dat het de burgerlijke en politieke rechten moet inperken omdat het zich moet verdedigen tegen destabilisatiepogingen vanuit Washington.

De Cubaanse regering gaat ook prat op haar prestaties op het vlak van onderwijs, gezondheidszorg en werkgelegenheid. Volgens haar zijn dat mensenrechtenaspecten die in veel landen minder aandacht krijgen, zelfs in het rijke Amerika.