Het idee is afkomstig van Jacob Melissen, een journalist met als specialisatie paardensport. „In de hippische sport zie je dat buitenlandse ruiters fantastische resultaten behalen op Nederlandse paarden. De Nederlandse top daarentegen komt met moeite aan goede paarden.”Na drie jaar broeden komt Melissen met een oplossing om de paarden te behouden voor de Nederlandse topsport. Een groep van zes „gerenommeerde selecteurs” kiest jaarlijks unaniem een vijftal toppaarden. Deze dieren worden voor 75 procent gekocht door het Springpaarden Fonds Nederland (SFN) en ter beschikking gesteld aan een ruiter. Tot 18 februari probeert Van Lanschot Bankiers 3,5 miljoen euro bij elkaar te sprokkelen om deze aankopen mogelijk te maken. Beleggers kunnen certificaten van 100.000, 25.000 en 10.000 euro kopen.

De selecteurs volgen de ontwikkelingen van de aanwinsten. Alleen de allerbeste paarden blijven, zij moeten voor prijzen zorgen tijdens Europese en Wereldkampioenschappen en tijdens de Olympische Spelen. De mindere paarden worden tussentijds van de hand gedaan. De 25 procentseigenaar ontvangt zijn deel, de rest blijft in het fonds. Uiterlijk in 2018 worden alle paarden verkocht en de opbrengst verdeeld onder de certificaathouders. Tot die tijd ontvangen de deelnemers niets, ze mogen alleen enkele hippische evenementen bijwonen.

Melissen, inmiddels directeur van het SFN, heeft al een optie op het eerste paard, de ruin Utascha van zeven jaar oud. „Op die leeftijd kun je de kwaliteiten het beste inschatten.” De aankoopbedragen liggen tussen de 150.000 en 250.000 euro. De verkoopprijs kan in een uitzonderlijk geval behoorlijk oplopen. Zo is er recent 4 miljoen euro geboden op Okidoki, een tienjarige ruin.

Wie belegt in dit fonds, moet niet denken dat SFN het hoogste rendement in de wacht probeert te slepen. Het fonds mikt op een ander doel. Melissen: „Als in 2018 blijkt dat we een winst hebben behaald van 300 procent, terwijl de sport niet is geholpen, spreek ik van een mislukking.” Oftewel, een gouden medaille gaat voor een hoge verkoopopbrengst.

Eigenaar Arend Zoer van Okidoki heeft zich recent in NRC Handelsblad negatief uitgelaten over het fonds. Hij sprak van oplichting omdat volgens hem de kans „erg klein is dat een paard een hoge prijs oplevert.”

Directeur Erik de Boer van Van Lanschot Rotterdam en beoogd mededirecteur van SFN denkt dat het fonds wel past bij zijn bank, die zich vooral richt op vermogende particulieren. „Veel van onze klanten zijn betrokken bij paardensport. Overigens presenteren we het product niet als een belegging. Dit fonds past niet in een modelportefeuille. Het is meer een supportersaandeel.”

De Boer wijst met nadruk op de risico’s. Ziektes of blessures van ruiter of paard kunnen roet in het eten gooien. Dit fonds, waarvan de inschrijving een tweetal maanden is verlengd omdat de goedkeuring van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) op zich liet wachten, is vooral geschikt voor paardensportliefhebbers in het bezit van flinke dosis oranjesentiment, aldus De Boer.

Virtuele ruiters mogen hopen op medailles, maar moeten de rendementslat niet te hoog leggen. Ook hier geldt: een gegeven paard mag je niet in de bek kijken.