Na de ramp is er vaak gediscussieerd over vulkanische en geologische bedreigingen in Colombia. Voor Armero komt dit te laat. Wat velen niet weten is dat de bijna vergeten ramp van Armero de op vier na grootste ramp was, veroorzaakt door een vulkaanuitbarsting.Armero ligt in het midden van Colombia op zo’n 50 kilometer afstand van de vulkaan Nevado del Ruiz. De stad ligt aan de doorgaande weg van Bogota naar Ibague, een belangrijke verbinding voor het goederenvervoer in Colombia en de rivier de Rio Langunillas.

De Nevado del Ruiz is met zijn meer dan 5000 meter de hoogste vulkaan van Colombia en is bedekt met ijs en sneeuw. Het is een actieve vulkaan, die in het verleden tijdens relatief kleine vulkaanuitbarstingen meerdere malen dodelijke modderstromen heeft veroorzaakt.

Na 1845 werd Armero gebouwd op de afzettingen van de modderstroom van een voorgaande vulkaanuitbarsting. Armero groeide uit tot een stad van meer dan 27.000 inwoners. Echter, op 13 november 1985 herhaalde de geschiedenis zich. Was deze ramp te voorkomen geweest? Eind 1984 begon de Nevado del Ruiz meer activiteit te vertonen. Er waren kleine aardbevingen, er ontsnapte gas uit de krater en er hadden kleine stoomexplosies plaats. Er bestond geen waarschuwingssysteem. Pas in de loop van 1985 kwamen er instrumenten(seismografen) om de vulkaan te monitoren.

Een maand voor de ramp verscheen een kaart van het Geologisch Instituut (Ingeominas), waarop de gevarenzones aangegeven waren als er bij een uitbarsting van de Nevado del Ruiz modderstromen zouden ontstaan. Er werd meegedeeld dat er een groot gevaar voor Armero zou zijn.

Deze informatie werd door regeringsvertegenwoordigers genegeerd. Zij wilden de bevolking van Armero niet evacueren voordat dit echt noodzakelijk zou zijn. Vlak voor de ramp bezocht een groep deskundigen de krater van de vulkaan. Zij zagen toen nog steeds geen enkel direct gevaar en stelden geen evacuatie voor.

In de middag van 13 november 1985, toen de vulkaan bijna een jaar actief was geweest, kwam het tot een grote explosie, gevolgd door een asregen, die neerdaalde over Armero. De bewoners van de plaats bleven kalm, mede door de geruststellende berichten van de burgemeester en de priester van de kerk. Later die middag drong het Rode Kruis aan op een evacuatie van de stad, maar toen de asregen ophield werd de evacuatie afgeblazen.

Wat de bewoners echter niet wisten was dat juist toen de rust was weergekeerd, er lava uit de krater begon te stromen. De lava zorgde ervoor dat de ijskap op de top van de vulkaan ging smelten. Het smeltwater vermengde zich met gruis, steen en materiaal en vormde zo een reeks hete en vernietigende modderstromen. Met een snelheid van 30 tot 40 kilometer per uur bereikte deze modderstroom Armero. Binnen een paar minuten werd de stad volkomen bedolven.

Na de ramp van 13 november 1985 was het voor velen onzeker wat er met familie, vrienden en kennissen gebeurd was. Pogingen opnieuw met overlevenden in contact te komen, duurden soms langer dan twintig jaar.

Het eerste wat er nu nog in Armero te zien is, zijn enkele ruïnes van huizen en onder andere het lokale ziekenhuis, Hospital San Lorenzo, waarvan de eerste verdieping boven de grond uitsteekt. Voor de rest bestaat Armero uit een vlakte begroeid met gras en struiken, met hier en daar een kruis ter herinnering aan dierbaren die tijdens deze ramp zijn omgekomen.

De rivier de Rio Langunillas is verschrompeld tot een kleine stroom water. Voor de meesten is het ouderlijk huis slechts een met gras begroeid stukje grond, waar eens een kruis ter herinnering stond. Het kruis is in de loop der tijd verdwenen.

Armero is uitgeroepen tot een nationaal monument, een begraafplaats voor meer dan 24.000 inwoners.